Διδασκαλία φιλολογικών μαθημάτων

 Ήρθε η ώρα να ευχηθώ σε όλους "Kαλό καλοκαίρι"! Ραντεβού τον Σεπτέμβριο! glitter-graphics.com Γιάννης Ρίτσος, «Παιχνίδια τ’ ουρανού και του νερού»   XXX “Η αλυσιδίτσα στο λαιμό σου, τ’ αστράκι της αυγής στα φύλλα, σκοινιά, καράβια και φανάρια, γλάροι, καθρέφτες και καρποί- τα κατάρτια μπουμπουκιάσανε. Όμορφη, Θε μου, που ‘ναι η πλάση, μύρια ποτήρια του νερού φρεσκοπλυμένα, σκουπισμένα στο περιγιάλι αστράφτουνε. Απ’ όλα πίνω το γαλάζιο, κι ακόμη, γιε μου, να μεθύσω.” XXXIX “Στα μεγάλα κόσκινα του καλοκαιριού, κοκκινίζεις του ήλιου το κριθάρι, το φλουρί, το κεχριμπάρι παίζει στο λαιμό σου, παίζει στα δυο σου χέρια και στο κούτελό σου. Κι όλο κοσκινίζεις και ψωμί δε φτιάχνεις. Πώς χορταίνει κι αυγαταίνεις; Πώς χορταίνουνε τα δέντρα σου και τα πρόβατά σου; Κι ο γιαλός, ο αστραφτερός σα γαλάζιος σκύλος κάθεται στα πισινά του και σαλεύει την ουρά του, και του ρίχνεις μια ματιά στα πεταχτά και χορ

  glitter-graphics.com   Άγγελος Σικελιανός (15/03/1884- 19/06/1951 ) Το πρωτοβρόχι Σκυμμένοι από το παραθύρι… Kαι του προσώπου μας οι γύροι η ίδια μας ήτανε ψυχή. H συννεφιά, χλωμή σα θειάφι, θάμπωνε αμπέλι και χωράφι· ο αγέρας μέσ' από τα δέντρα με κρύφια βούιζε ταραχή· η χελιδόνα, με τα στήθη, γοργή, στη χλόη μπρος-πίσω εχύθη· κι άξαφνα βρόντησε, και λύθη κρουνός, χορεύοντα η βροχή! H σκόνη πήρ' ανάερο δρόμο… K' εμείς, στων ρουθουνιών τον τρόμο, στη χωματίλα τη βαριά τα χείλα ανοίξαμε, σα βρύση τα σπλάχνα νά μπει να ποτίσει (όλη είχεν η βροχή ραντίσει τη διψασμένη μας θωριά, σαν την ελιά και σαν το φλόμο). κι ο ένας στ' αλλουνού τον ώμο ρωτάαμε: "T' είναι πόχει σκίσει τον αέρα μύρο, όμοιο μελίσσι; Aπ' τον πευκιά το κουκουνάρι, ο βάρσαμος ή το θυμάρι, η αφάνα ή η αλυγαριά;" Kι άχνισα - τόσα ήταν τα μύρα - άχνισα κ' έγινα όμοια λύρα, που χάιδευ' η άσωτη πνοή… Mου γιόμισ' ο ουρανίσκος γλύκα· κι ως τη ματ

glitter-graphics.com Γιάννης Ρίτσος , Σονάτα του σεληνόφωτος Άφησε με να ‘ρθω μαζί σου. Τι φεγγάρι απόψε! Είναι καλό το φεγγάρι, - δε θα φαίνεται που άσπρισαν τα μαλλιά μου. Το φεγγάρι θα κάνει πάλι χρυσά τα μαλλιά μου. Δε θα καταλάβεις. Άφησε με να ‘ρθω μαζί σου. Όταν έχει φεγγάρι , μεγαλώνουν οι σκιές μες στο σπίτι, αόρατα χέρια τραβούν τις κουρτίνες, ένα δάχτυλο αχνό γράφει στη σκόνη του πιάνου λησμονημένα λόγια - δε θέλω να τ' ακούσω. Σώπα. Άφησε με να ‘ρθω μαζί σου λίγο πιο κάτου, ως τη μάντρα του τουβλάδικου, ως εκεί που στρίβει ο δρόμος και φαίνεται η πολιτεία τσιμεντένια κι αέρινη, ασβεστωμένη με φεγγαρόφωτο , τόσο αδιάφορη κι αϋλη, τόσο θετική σαν μεταφυσική που μπορείς επιτέλους να πιστέψεις πως υπάρχεις και δεν υπάρχεις πως ποτέ δεν υπήρξες, δεν υπήρξε ο χρόνος κ' η φθορά του. Άφησε με να ‘ρθω μαζί σου.  Γιάννης Βαρβέρης, Φεγγάρια πανσελήνου   Κάποια γυναίκα όλο κοιτά φεγγάρια Πανσελήνου . Εσύ είσαι όρος/ όταν θεριεύει ύψος μυρίζει μέλλον φθιν

 10 Ιουνίου 1944:Η σφαγή του Διστόμου Ένα από τα πιο αποτρόπαια εγκλήματα των Ναζί στη κατεχόμενη Ελλάδα. Το πρωί της 10ης Ιουνίου 1944 γερμανική στρατιωτική φάλαγγα των Ες-Ες ξεκίνησε από τη Λιβαδειά για την Αράχοβα, με σκοπό τ ην εκκαθάριση της περιοχής από τις αντάρτικες δυνάμεις. Στο Δίστομο ενώθηκε με άλλη γερμανική ομάδα που είχε ξεκινήσει από την Άμφισσα και προχώρησαν προς το Στείρι. Οι κάτοικοι έλαβαν εντολή να μην απομακρυνθούν από το χωριό, μέχρι την επιστροφή των γερμανικών δυνάμεων. Στη θέση Καταβόθρα οι Γερμανοί δέχθηκαν επίθεση από αντάρτες του ΕΛΑΣ. Μετά από σύντομη, αλλά σφοδρή μάχη, αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν, αφήνοντας στο πεδίο της μάχης 15 νεκρούς και άλλους τόσους τραυματίες. Οι γερμανικές απώλειες ανήλθαν σε 6 νεκρούς και 15 τραυματίες. Οι Γερμανοί απέδωσαν την επίθεση του ΕΛΑΣ σε ειδοποίηση των κατοίκων του Δίστομου και επέστρεψαν στο χωριό για να εκδικηθούν. Με διαταγή του διοικητή τους, υπολοχαγού Χανς Ζάμπελ, το Δίστομο πυρπολήθηκε κα

glitter-graphics.com Η πιο όμορφη θάλασσα Η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή που δεν την αρμενίσαμε ακόμα. Το πιο όμορφο παιδί δε μεγάλωσε ακόμα. Τις πιο όμορφες μέρες, τις πιο όμορφες μέρες μας, δεν τις ζήσαμε ακόμα. Δεν τις ζήσαμε ακόμα. Κι ό,τι πιο όμορφο, Κι ό,τι πιο όμορφο θα `θελα να σου πω, Δε στο `πα ακόμα, δε στο `πα ακόμα. Ναζίμ Χικμέτ

 Η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, Δομήνικος Θεοτοκόπουλος, ελαιογραφία, αρχές 17ου αιώνα                                                                                                                      Luis Tristan, Toledo      Alvise dal Friso,  Μουσείο Ερμιτάζ, 1580      Jean || Restout, 1732   Juan Bautista Maino, Μουσείο Πράδο                                                                  Josef Ignaz Mildorfer, Hungarian National Gallery, 1750 Πηγή εικόνων:Βικιπαίδεια

    Φωτιές του Αϊ Γιάννη, Γ.Σεφέρης Η μοίρα μας, χυμένο μολύβι, δεν μπορεί ν' αλλάξει δεν μπορεί να γίνει τίποτε. Έχυσαν το μολύβι μέσα στο νερό κάτω από τ' αστέρια κι     ας ανάβουν οι φωτιές. Αν μείνεις γυμνή μπροστά στον καθρέφτη τα μεσάνυχτα     βλέπεις βλέπεις τον άνθρωπο να περνά στο βάθος του καθρέφτη τον άνθρωπο μέσα στη μοίρα σου που κυβερνά     το κορμί σου, μέσα στη μοναξιά και στη σιωπή τον άνθρωπο της μοναξιάς και της σιωπής κι ας ανάβουν οι φωτιές. Την ώρα που τέλειωσε ή μέρα και δεν άρχισε ή άλλη την ώρα που κόπηκε ο καιρός εκείνον που από τώρα και πριν από την αρχή κυβερνούσε     το κορμί σου πρέπει να τον εύρεις πρέπει να τον ζητήσεις για να τον εύρει τουλάχιστο κάποιος άλλος, όταν θα 'χεις πεθάνει. Είναι τα παιδιά που ανάβουν τις φωτιές και φωνάζουν      μπροστά στις φλόγες μέσα στή ζεστή νύχτα      (Μήπως έγινε ποτές φωτιά που να μην την άναψε       κάποιο παιδί, ω Ηρόστρατε) και ρίχνουν αλάτι μέσα στις φλόγες