Διδασκαλία φιλολογικών μαθημάτων

Η Νεοελληνική Γλώσσα στη μέγγενη των Πανελλαδικών: προτάσεις για μια αναγκαία ρήξη Διαπιστώσεις   Ο μεγάλος ασθενής του γλωσσικού μαθήματος είναι η παραγωγή κειμένου . Αυτό διαπιστώσαμε και φέτος όσοι κληθήκαμε να βαθμολογήσουμε τα μαθητικά κείμενα της “Έκθεσης” των “Πανελληνίων”.      Ζήσαμε ως βαθμολογητές την αγωνία των μαθητών, που μετασχημάτιζαν το θέμα παραγωγής λόγου – κειμένου. Προκειμένου να πείσουν γιατί πρέπει το ευρύ κοινό να πλησιάσει τους χώρους και τα μνημεία της πολιτισμικής μας κληρονομιάς,  ανέλυαν γιατί πρέπει να γνωρίζουμε τον πολιτισμό μας, την ιστορία μας, την τέχνη, την ελληνική αρχαιότητα, αλλά απέφευγαν να πουν γιατί αυτά πρέπει να γίνονται με την προσέγγιση των χώρων της πολιτισμικής μας κληρονομιάς, τι το ιδιαίτερο δηλαδή έχει αυτός ο τρόπος επαφής. Και προκειμένου να προτείνουν δραστηριότητες με τις οποίες οι πολίτες, ενήλικες και νέοι, θα  εξοικειωθούν με τους χώρους και τα μνημεία της πολιτισμικής μας κληρονομιάς, αντί να ανακαλέσ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΦΙΛΟΛΟΓΩΝ ΚΑΒΑΛΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΩΡΟΛΟΓΙΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΤΗΣ Γ’ ΛΥΚΕΙΟΥ             Για μια ακόμη φορά ο κλάδος των φιλολόγων βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια πρόχειρη και αυθαίρετη παρέμβαση στο ωρολόγιο αναλυτικό πρόγραμμα της Γ’ λυκείου, η οποία: α) Αφαιρεί μια ώρα λογοτεχνίας με αποτέλεσμα την υποβάθμιση ή/και εξαφάνιση του συγκεκριμένου μαθήματος, προς όφελος της εισαγωγής της Ιστορίας των Κοινωνικών Επιστημών, με την προσχηματική αιτιολόγηση ότι έτσι θα επιτευχθεί « η εξοικείωση όλων των μαθητών της Γ’ λυκείου με τις Κοινωνικές Επιστήμες, η καλλιέργεια κριτικής σκέψης και η παροχή ευκαιριών και ερεθισμάτων για προβληματισμό λίγους μήνες πριν την ενηλικίωσή τους και τη συμμετοχή τους πια ως πολίτες στην κοινωνία ». Αντίθετα, υποστηρίζουμε ότι όσον αφορά στη Λογοτεχνία πρόκειται για το μοναδικό μάθημα Γενικής Παιδείας που συμβάλλει στη γλωσσική και αισθητική καλλιέργεια των μαθητών, δε στηρίζει την απομνημόνευση, αλλά προωθεί τη δημιουργική σκέψη

ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ Ζούγκλα Πρωί κι όλα του κόσμου στημένα στην ιδεώδη απόσταση μιας μονομαχίας. Τα όπλα έχουν διαλεχτεί, τα ίδια πάντα, οι ανάγκες σου, οι ανάγκες μου. Αυτός που θα μέτραγε ένα, δύο, τρία, πυρ καθυστερούσε, κι ώσπου να 'ρθει καθίσαμε στην ίδια καλημέρα και χαζεύαμε τη φύση. Η εξοχή βρισκότανε στην ήβη και το πράσινο ασελγούσε. Κραυγές τροπαιοφόρου θηριωδίας έσερνε ο Ιούνιος της υπαίθρου. Πιανόταν και πηδούσε από κλαδί δέντρων κι αισθήσεων σε κλαδί δέντρων κι αισθήσεων, Ταρζάν ταινίας μικρού μήκους που κυνηγάει αθέατα θηρία στη μικρή ζούγκλα μιας ιστορίας. Το δάσος υποσχότανε πουλιά και φίδια. Δηλητηριώδης αφθονία αντιθέτων. Το φως έπεφτε καταπέλτης σ' ό,τι δεν ήταν φως, κι η ερωτομανής λαμπρότης παράφορα φιλούσε κι ό,τι δεν ήταν έρωτας, μέχρι και τη δική σου συνοφρύωση. Στη μικρή εκκλησία άλλος κανείς εκτός από το πολύ όνομά της, Ελευθερώτρια. Ενας Χριστός περίφροντις μέτραγε με το πάθος του φιλάργυρου το βιος του: καρφιά κι αγκάθια. Επόμενο ήταν να μην έ