Μπέρτολτ Μπρεχτ, Ερωτήσεις ενός εργάτη που διαβάζει, Ερμηνευτικό σχόλιο

Μπέρτολτ Μπρεχτ, Ερωτήσεις ενός εργάτη που διαβάζει

Ποιος έχτισε τη Θήβα την εφτάπυλη;
Στα βιβλία δεν βρίσκεις παρά των βασιλιάδων τα ονόματα.
Οι βασιλιάδες κουβάλησαν τ’ αγκωνάρια;

Και τη χιλιοκαταστραμμένη Βαβυλώνα,
ποιος την ξανάχτισε τόσες φορές; Σε τι χαμόσπιτα
της Λίμας της χρυσόλαμπρης ζούσαν οι οικοδόμοι;

Τη νύχτα που το Σινικό τείχος αποτέλειωσαν
που πήγανε οι χτίστες; Η μεγάλη Ρώμη
είναι γεμάτη αψίδες θριάμβου. Ποιος τις έστησε; Πάνω σε ποιους
θριαμβεύσανε οι Καίσαρες; Το Βυζάντιο το χιλιοτραγουδισμένο
μόνο παλάτια είχε για τους κατοίκους του;

Ακόμη και στη μυθική Ατλαντίδα,
τη νύχτα που την ρούφηξε η θάλασσα,
τ’ αφεντικά βουλιάζοντας, με ουρλιαχτά τους σκλάβους τους καλούσαν.

Ο νεαρός Αλέξανδρος υπόταξε τις Ινδίες.

Μοναχός του;
Ο Καίσαρας νίκησε τους Γαλάτες.
Δεν είχε ούτε ένα μάγειρα μαζί του;
Ο Φίλιππος της Ισπανίας έκλαψε όταν η Αρμάδα του
βυθίστηκε. Δεν έκλαψε, τάχα, άλλος κανένας;
Ο Μέγας Φρειδερίκος κέρδισε τον Εφτάχρονο τον Πόλεμο.
Ποιος άλλος τόνε κέρδισε;

Κάθε σελίδα και μια νίκη.
Ποιος μαγείρεψε τα νικητήρια συμπόσια;
Κάθε δέκα χρόνια κι ένας μεγάλος άνδρας.
Ποιος πλήρωσε τα έξοδα;

Πόσες και πόσες ιστορίες.
Πόσες και πόσες απορίες».

Ερώτηση ερμηνευτικού σχολίου

Ποιος είναι ο προβληματισμός  που θέτει το ποίημα του Μπρεχτ και με ποιον τρόπο συμβάλλουν στην ανάδειξη του τα αναπάντητα ερωτήματα του εργάτη; Θεωρείτε ότι είναι διαχρονικός ο προβληματισμός αυτός; Να αναπτύξετε την απάντηση σας σε ένα κείμενο 200 λέξεων.

Το ποίημα του Μπρεχτ  πραγματεύεται το θέμα της λήθης στην οποία είναι καταδικασμένοι να ζουν οι αφανείς ήρωες της ανθρωπότητας, αυτοί που δεν είχαν την τύχη να είναι επώνυμοι βασιλιάδες και στρατηγοί. Και όμως αυτοί οι άσημοι άνθρωποι, οι άγνωστοι εργάτες και πολεμιστές συνέβαλαν αποφασιστικά με τις πράξεις και τον κόπο τους στη θεμελίωση εμβληματικών πόλεων και χωρών και στο κερδοφόρο αποτέλεσμα πολέμων και εκστρατειών. Η Θήβα, η επτάπυλη και η Βαβυλώνα, το Σινικό τείχος, η Ρώμη και το Βυζάντιο, οι νίκες του Μεγάλου Αλεξάνδρου, του Καίσαρα και του Μεγάλου Φρειδερίκου είναι μόνο μερικά από τα επιτεύγματα των ανθρώπων που το όνομα τους δε θα γραφτεί ποτέ στις σελίδες της ιστορίας. Τα εμφατικά και αλλεπάλληλα ερωτήματα του Μπρεχτ και η ειρωνεία με την οποία είναι ενδεδυμένα, αναδεικνύουν με τον πιο εύστοχο τρόπο την κατάφωρη αδικία που έχουν υποστεί οι ακούραστοι εργάτες της ανθρωπότητας, καταδικασμένοι να  μείνουν αιώνια στο σκοτάδι γιατί κάποιοι άλλοι έχουν κλέψει τη δόξα και τις τιμές που τους αρμόζουν.   Ο προβληματισμός του Μπρεχτ που ολοκληρώνεται με τη φράση «Πόσες και πόσες ιστορίες. Πόσες και πόσες απορίες» είναι διαχρονικός, αφού σε όλες τις εποχές κάποιοι λίγοι, οι έχοντες θέσεις και αξιώματα καταφέρνουν να κερδίσουν βραβεία, τιμητικές διακρίσεις και επαίνους για τον εαυτό τους ενώ οι άλλοι που, είτε από συνειδητή επιλογή είτε από ανάγκη, ακολουθούν βίους ελάσσονες, δε θα δικαιωθούν ποτέ για όλα αυτά που έδωσαν στο κοινωνικό σύνολο.