Συνεργατική-δημιουργική γραφή στο wiki της ηλεκτρονικής τάξης

 Οι μαθητές του Γ1 αξιοποίησαν το wiki της ηλεκτρονικής τάξης και κατέγραψαν τις σκέψεις της Ελένης σε μία ημερολογιακή σελίδα μετά την αποχώρηση του Τεύκρου.

Αγαπητό μου ημερολόγιο,

Όπως ξέρεις καλά μόνο όταν σου γράφω μπορώ να είμαι ο εαυτός μου, να εκφράζω τις σκέψεις και τους φόβους μου . Νοσταλγώ την πατρίδα μου, την οικογένειά μου, την ευτυχία μου. 

Βρίσκομαι στην χώρα του Πρωτέα, την Αίγυπτο ,ενώ όλοι νομίζουν ότι είμαι στην Τροία μαζί με τον Πάρη. Χωρίς να είμαι υπεύθυνη για αυτόν τον πόλεμο, αγαπημένα μου πρόσωπα μη γνωρίζοντας τι ακριβώς συμβαίνει έχουν φύγει για τον Άδη. Η δύσμοιρη μητέρα μου  από την στεναχώρια της και τον μεγάλο της πόνο για μένα άφησε ετούτη τη ζωή , το ίδιο και τα δυο  μου αδέρφια που έχασαν την ζωή τους στη μάχη προσπαθώντας να με πάρουν πίσω. Τι να την κάνω τη ζωή πια… Ολόκληρη η πατρίδα μου κακούργα με λογιάζει και οι συμπατριώτες μου το όνομά μου, όταν ακούνε, με πίκρα και με κατάρες γεμίζουν τα στόματα τους. 

Αχ.. άραγε ζει ο άντρας μου ο Μενέλαος που τόσο όσο θα ήθελα να μάθει πού βρίσκομαι.  Μα όσο και αν επιθυμώ να τον δω, οι σκέψεις του για μένα με φοβίζουν. Ντροπή και απογοήτευση θα νιώθει για τη γυναίκα που πήρε, αφού τον παράτησε και έφυγε στη Τροία στο κρεβάτι κάποιου ξένου. Όμως η γυναίκα αυτή δεν είμαι εγώ, παρά το είδωλό μου, γιατί εγώ τον άντρα μου τον τιμώ και τον αγαπώ. Μακάρι να το γνώριζε αυτό  ότι ποτέ δεν έφυγε η σκέψη μου από κοντά του, ότι η αληθινή Ελένη είναι ταγμένη σε αυτόν. 

Πιο πολύ από όλα στενοχωριέμαι για την μικρή μου Ερμιόνη που θα έχει  ακούσει για εμένα του κόσμου τα ψέματα. Πολύ θα ήθελα να την έχω στην αγκαλιά μου τώρα για να της πω την αλήθεια για μένα ώστε να μην επηρεαστεί από τα ψέματα και τις φήμες που θα της πει ο κόσμος . 

Αχ... Πότε επιτέλους θα έρθει η μέρα εκείνη που θα είναι η μέρα της σωτηρίας μου; Πότε άραγε θα επιστρέψω στην πατρίδα μου;  Περιμένω αυτή την στιγμή πολύ καιρό και έχω αρχίσει να πιστεύω πως δεν θα συμβεί ποτέ αυτό. Έχω χάσει τις ελπίδες μου για το αν θα γυρίσω στην πατρίδα μου. Ας με λυπηθούν οι θεοί γιατί τέτοια μοίρα δεν αξίζω και ας εισακουστούν οι προσευχές μου στην πατρίδα να γυρίσω, να πάψω πια να είμαι μαριονέτα των θεών αλλά η πιο όμορφη γυναίκα που την Σπάρτη βασιλεύω με τον Μενέλαο τον αγαπημένο. 

 Βέβαια, θέλημα των θεών ήταν να περάσω τη ζωή μου στην Αίγυπτο. Ίσως, η μόνη μου παρηγοριά, είναι η υπόσχεση του Ερμή, που πολλά χρόνια πριν με άφησε εδώ με την ελπίδα ότι θα ξαναγίνει η ζωή μου όπως τότε, και θα μπορώ να ξαναγκαλιάσω το παιδί και τον άντρα μου.  Ως τότε όμως, θα συνεχίζω τη πολυβασανισμένη ζωή μου.