Ο ΜΙΚΡΟΣ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ ΚΑΙ Η ΑΛΕΠΟΥ

Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ
Ο Αντουάν Ντε Σαιντ-Εξυπερύ γεννήθηκε στην πόλη Λυών της Γαλλίας το 1900 στην οδό Peyrat 8, (σήμερα οδός Antoine De Saint Exypery), 3ο παιδί των Antoine Jean Baptiste De Saint Exypery και της Marie Roger Fonscolombe. Αφού μαθήτευσε σε εκκλησιαστικά ιδρύματα, όπου αποδείχτηκε απείθαρχος μαθητής, απέτυχε διαδοχικά στη Ναυτική Σχολή και την Ecole Centrale, προτού εγγραφεί τελικά στη Σχολή Καλών Τεχνών. Το 1921, με την ευκαιρία της στρατιωτικής του θητείας, πήρε δίπλωμα πιλότου κι έγινε πιλότος στη Γαλλική Αεροπορική Εταιρεία και κατόπιν στη Latecoere. Στον αερολιμένα ανεφοδιασμού της γραμμής Καζαμπλάνκας-Ντακάρ στο ακρωτήριο Judy στο Μαρόκο, ανακάλυψε την έρημο. Το πρώτο του μυθιστόρημα, "Ταχυδρομείο του Νότου", εκδόθηκε το 1928. Την επόμενη χρονιά ο Σαιντ-Εξυπερύ έγινε διευθυντής της Aeroposta Argentina στο Μπουένος Άιρες, όπου γνώρισε την Κονσουέλο Σουνσίν, την οποία παντρεύτηκε το 1931. Την ίδια εκείνη χρονιά βραβεύτηκε με το Prix Femina για το μυθιστόρημά του "Νυχτερινή πτήση" και παραιτήθηκε από την Aeroposta. Έγινε κύριος ανταποκριτής της France-Soir στη Ρωσία και κατόπιν στην Ισπανία το 1936. Το 1937, επιστρέφοντας στην αεροπορία, εδραίωσε την από αέρος σύνδεση Καζαμπλάνκας-Τιμπουκτού. Μετά από ένα σοβαρό ατύχημα, αφοσιώθηκε στη συγγραφή. Το μυθιστόρημα "Η γη των ανθρώπων", το 1939. του χάρισε το Μεγάλο Βραβείο Μυθιστορήματος της Γαλλικής Ακαδημίας. Με το ξέσπασμα του πολέμου επέστρεψε στην ενεργό υπηρεσία, παρά την κατάσταση της υγείας του, αλλά αποστρατεύθηκε στο Αλγέρι το 1940, λόγω ηλικίας. Αναχώρησε για τη Νέα Υόρκη, όπου καταπιάστηκε μ' ένα μεγάλο έργο, το "Κάστρο", που συγκέντρωνε τους στοχασμούς μιας ζωής και εκδόθηκε μόλις το 1948. Το 1943 εκδίδει τον "Μικρό Πρίγκιπα" και το "Γράμμα σ' έναν όμηρο". Γύρισε στην Ευρώπη για να καταταγεί στις γαλλικές αεροπορικές δυνάμεις με τον βαθμό του ταγματάρχη. Στις 31 Ιουλίου 1944 πραγματοποίησε μια αναγνωριστική αποστολή προς την κοιλάδα του Ρήνου, απ' όπου δεν επέστρεψε.

Ο Σαιντ Εξυπερύ εξαφανίστηκε με το αεροπλάνο του το 1944, ανοιχτά της Κορσικής, ενώ εκτελούσε την ένατη πολεμική του αποστολή κυνηγώντας γερμανικά καταδιωκτικά.

Πηγή: Βιβλιονέτ: http://www.bib
lionet.gr/author/3369/%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%85%CE%AC%CE%BD_%CE%BD%CF%84%CE%B5_%CE%A3%CE%B5%CE%BD%CF%84_-_%CE%95%CE%BE%CE%B9%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%AF 

 Το βιβλίο Ο Μικρός Πρίγκιπας 
"Ο Μικρός Πρίγκιπας" είναι βιβλίο του Γάλλου συγγραφέα Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ. Αν και θεωρείται παιδικό βιβλίο, απευθύνεται σε όλους. Το θέμα του βιβλίου είναι το εξής: ο αφηγητής πέφτει με το αεροπλάνο του -που έχει πάθει βλάβη- στην έρημο. Εκεί συναντά ένα ασυνήθιστο παιδί (το Μικρό Πρίγκιπα), γνωρίζονται και γίνονται φίλοι. Ο αφηγητής μαθαίνει πολλά από τον καινούργιο του φίλο. Ο καινούργιος του φίλος σιγά-σιγά τού διηγείται την επίσκεψή του σε άλλους πλανήτες, όπου υπάρχουν άνθρωποι ματαιόδοξοι αλλά και κάποιοι (ελάχιστοι) περισσότερο "ανθρώπινοι". Δεν ξεχνάει ποτέ και με τίποτα τις ερωτήσεις που έχει υποβάλει, ενώ ο ίδιος, αντίθετα, δεν συνηθίζει ν' απαντάει στις ερωτήσεις των άλλων.
Μολονότι υποτίθεται ότι είναι παιδικό βιβλίο, ο Μικρός Πρίγκιπας κάνει μερικές βαθυστόχαστες και ιδεαλιστικές παρατηρήσεις σχετικά με τη ζωή και την ανθρώπινη φύση. Η ουσία του βιβλίου περιέχεται στις ατάκες που βγαίνουν από το στόμα της αλεπούς προς τον μικρό Πρίγκιπα: "On ne voit bien qu'avec le cœur. L'essentiel est invisible pour les yeux." (Δεν βλέπεις καθαρά παρά μόνον με την καρδιά. Το ουσιώδες είναι αόρατο για τα μάτια). Η αλεπού στέλνει και άλλα μηνύματα-κλειδιά, όπως: "Είσαι υπεύθυνος για πάντα, γι' αυτό που έχεις εξημερώσει" και "Ο χρόνος που πέρασες με το τριαντάφυλλό σου είναι αυτό που το κάνει ξεχωριστό για σένα"

Πηγή: http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F_%CE%9C%CE%B9%CE%BA%CF%81%CF%8C%CF%82_%CE%A0%CF%81%CE%AF%CE%B3%CE%BA%CE%B9%CF%80%CE%B1%CF%82 

 Ο Μικρός Πρίγκιπας και η αλεπού


Θεματικά κέντρα 
Η σημασία της προσωπικής επαφής με τους ανθρώπους και τα πράγματα.
Το "ημέρωμα": η καλλιέργεια μιας συναισθηματικής σχέσης και τα αισθήματα που αναπτύσσονται ανάμεσα σε δύο ανθρώπους ως αποτέλεσμα αυτής της σχέσης.
Η κοινωνικοποίηση και η συναισθηματική ωρίμανση του παιδιού.

ΕΝΟΤΗΤΑ 1^Η : Ο μικρός πρίγκιπας συναντά  τα τριαντάφυλλα και νιώθει μεγάλη  απογοήτευση .

 (Έτυχε όμως……………, έκλαψε)

Ο μικρός πρίγκιπας  φτάνει σε ένα κήπο με τριαντάφυλλα και μένει έκπληκτος γιατί νόμιζε ότι το τριαντάφυλλο που είχε στον πλανήτη του ήταν μοναδικό. Ξεσπάει σε κλάματα και απογοητεύεται καθώς διαπιστώνει οτι υπάρχουν χιλιάδες ίδια λουλούδια. Εκείνη τη στιγμή ένιωσε φτωχός και προδομένος και έκλαψε γιατί ό,τι νόμιζε πως τον έκανε πλούσιο δεν ήταν παρά ένα κοινό λουλούδι στη γη.

ΕΝΟΤΗΤΑ 2^Η : Η γνωριμία του μικρού πρίγκιπα με την αλεπού, η  σχέση τους και το ημέρωμα της αλεπούς.

 (Τότε είναι…………..ημέρωσε την αλεπού.)

Η συνάντηση με την αλεπού αποτελεί γεγονός καθοριστικής σημασίας για τον μικρό πρίγκιπα αφού θα τον σημαδέψει  και θα αλλάξει όλη τη ζωή του. Η αλεπού και ο μικρός πρίγκιπας είναι  δύο πλάσματα με διαφορετικές συνήθειες και νοοτροπία. Όμως το  ημέρωμα είναι ο μυστικός κωδικός που θα ανοίξει την πόρτα  για να επικοινωνήσουν πλάσματα όσο διαφορετικά και αν είναι, όση απόσταση και αν τους χωρίζει. Άλλωστε οι αποστάσεις και οι διαφορές που χωρίζουν τους ανθρώπους είναι τις πιο πολλές φορές τεχνητές, δημιουργήματα του ανθρώπου που απλώς χρειάζεται μια άλλη ματιά και μια άλλη κοσμοθεωρία για να ξεπεραστούν.

Τι είναι όμως το ημέρωμα;  δημιουργώ δεσμούς, για αυτόν που σε ημερώνει παύεις να είσαι ένας από του πολλούς όμοιους σου, γίνεσαι ένας και μοναδικός. Αν ο πρίγκιπας ημερώσει την αλεπού, αυτή θα βλέπει τον κόσμο διαφορετικά και όλα θα αποκτήσουν νόημα και αξία. Μόνο με το ημέρωμα μπορεί κάποιος να γνωρίσει πραγματικά τον συνάνθρωπο του, να τον πλησιάσει, να τον αγγίξει και να του ανοίξει την καρδιά του χωρίς φόβους, επιφυλάξεις και ψέματα.

Τον προσκαλεί λοιπόν να την ημερώσει και όταν αυτός της απαντά ότι δεν έχει χρόνο η αλεπού τον συμβουλεύει να ημερώνει ό, τι θέλει να γνωρίσει γιατί τότε θα αποκτήσει φίλους. Σχολιάζει τους ανθρώπους αρνητικά  και ασκεί κριτική λέγοντας ότι δεν έχουν πια φίλους γιατί τους έχουν αντικαταστήσει με πράγματα που αγοράζουν από τα μαγαζιά. Η φιλία όμως δεν αγοράζεται με χρήματα αλλά κατακτιέται με κόπο και προσπάθεια.Οι άνθρωποι δεν έχουν πια το χρόνο και τη διάθεση να ασχοληθούν με  το συναισθηματικό τους κόσμο και τις ψυχικές τους ανάγκες. Τρέχουν συνεχώς βιαστικοί και λαχανιασμένοι.Στην εποχή της ποσοτικοποίησης των πάντων , της εμπορευματοποίησης, του καταναλωτισμού και του εύκολου πλουτισμού οι άνθρωποι τρέχουν, χωρίς να έχουν συνειδητοποιήσει τι ακριβώς κυνηγούν.Πορεύονται  με παγωμένα συναισθήματα και πετρωμένη ψυχή, αναζητώντας φίλους σε ηλεκτρονικά μέσα, στην ουσία όμως κυνηγούν φαντάσματα και είδωλα.

Πως γίνεται όμως το ημέρωμα κάποιου; Με υπομονή, σιωπή, συγκέντρωση και προσήλωση. Με ακρίβεια και συνέπεια, με πραγματική κατάθεση ψυχής. Έτσι θα δημιουργηθεί το κλίμα της προσμονής και αυτός που ημερώνεται θα έχει κάποιον να περιμένει, θα προετοιμάζεται, θα νιώθει το γλυκό συναίσθημα της αναμονής  και θα ανακαλύψει το νόημα της ευτυχίας. Με το ημέρωμα η χαρά διπλασιάζεται και ο πόνος μοιράζεται.Το ημέρωμα απαιτεί τελετή: δηλαδή ό,τι κάνει τη μια μέρα να μη μοιάζει με τις άλλες. Η αλεπού λέει ότι όλα πρέπει να γίνονται με ένα τρόπο που θα στοχεύει στην ψυχική απόλαυση και στην πραγματική ευτυχία ώστε η ζωή να αποκτά ένα νόημα, μια ομορφιά. Ο συγγραφέας διεισδύει στα βάθη της ανθρώπινης ψυχής και μιλάει για το  αίσθημα χαράς, συγκίνησης και ανυπομονησίας του ανθρώπου όταν έχει να περιμένει κάτι. Το μήνυμα του ανθρώπινο, συγκινητικό, ζεστό αγκαλιάζει τις ψυχές των αναγνωστών και λιώνει τον πάγο ακόμα και των πιο σκληρών και μηχανοποιημένων ψυχών.

 

Ο ρόλος της αλεπούς μας ξαφνιάζει ευχάριστα: η πονηρή, ύπουλη και κλέφτρα αλεπού στο συγκεκριμένο απόσπασμα είναι γεμάτη σοφία και γνώση της ζωής και δείχνει να διακατέχεται από μια σπάνια ανθρωπιά. Παίζει το ρόλο ενός σοφού συμβούλου γεμάτου από εμπειρίες.Με  διεισδυτική και φιλοσοφική ματιά πάνω στα πράγματα, παρατηρεί με κριτικό βλέμμα την ανθρώπινη κοινωνία και τις κυρίαρχες αξίες της και προτείνει  τη λύση για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της κοινωνίας, μια λύση που ο άνθρωπος αδυνατεί να δει. Η αλεπού αξιοποιώντας τη σοφία και τη γνώση της κατορθώνει και ξεφεύγει από την επιφάνεια των πραγμάτων και προχωρά στην ουσία. Η επίδραση της αλεπούς στον πρίγκιπα είναι καταλυτική και ουσιαστική  γιατί ο πρίγκιπας μαθαίνει το πιο απλό αλλά συγχρόνως και ένα από τα πιο σπουδαία μυστικά: ότι ο πλούτος, η αξία  και το μεγαλείο ενός πλάσματος βρίσκεται στο πως δημιουργεί φιλικούς δεσμούς με τους άλλους . Μαθαίνει επιτέλους ότι το τριαντάφυλλο του είναι μοναδικό στον κόσμο γιατί του αφιέρωσε χρόνο και αγάπη, γατί έσκυψε από πάνω του και κόπιασε για να το κάνει φίλο του.

ΕΝΟΤΗΤΑ 3^Η : ο αποχαιρετισμός και το δίδαγμα που έμαθε ο μικρός πρίγκιπας

(Κι όταν κόντευε……….να το θυμάται)

Ο μικρός πρίγκιπας ημέρωσε την αλεπού όμως ήρθε η δύσκολη ώρα του αποχαιρετισμού . Η αλεπού προτρέπει τον πρίγκιπα να ξαναδεί τα τριαντάφυλλα και ο μικρός πρίγκιπας τους μιλάει διαφορετικά γιατί τώρα ξέρει ότι δεν μοιάζουν καθόλου με το δικό του το οποίο είναι μοναδικό για αυτόν γιατί είναι ξεχωριστός ο δεσμός που δημιούργησε μαζί του.Τα άλλα τριαντάφυλλα του φαίνονται ξένα, ασήμαντα και χωρίς αξία. Το δικό του τριαντάφυλλο όμως είναι μοναδικό γιατί αυτό το φροντίζει, το αγαπάει και το έχει πια ημερώσει.

 

Συμβουλή της αλεπούς: η καρδιά βλέπει την ουσία και όχι τα μάτια. Τα μάτια ξεγελούν τον άνθρωπο, η καρδιά όμως όχι. Δεν πρέπει λοιπόν ο άνθρωπος να παρασύρεται από ψεύτικες εικόνες αλλά να προσπαθεί να αντιληφθεί με τη δύναμη της καρδιάς την πραγματικότητα γιατί η καρδιά με την αγάπη μπορεί να διακρίνει τι είναι πραγματικό και τι όχι. Ο συγγραφέας μας καλεί να στραφούμε σε όσα  έχουν πραγματική αξία: στην ενασχόληση με τον άνθρωπο και στη συναισθηματική και ψυχική μας υγεία.

Αφηγηματικοί τρόποι: Κυριαρχεί ο διάλογος και ελάχιστες είναι οι περιγραφές και η αφήγηση. (υπάρχει και αναδρομική αφήγηση όταν ο πρίγκιπας θυμάται  τα λόγια του τριαντάφυλλου και τις περιποιήσεις που του έκανε.)

Ο αφηγητής είναι ένας παντογνώστης αφηγητής με μηδενική εστίαση.

Ομοιότητες με παραδοσιακά παραμύθια: α)προσωποποίηση ζώων και φυτών β)περιπέτεια και γρήγορος ρυθμός γ) διάλογος που προωθεί την εξέλιξη της υπόθεσης δ) υπάρχουν εξωπραγματικά στοιχεία ε) απλή γλώσσα, ύφος απλό και λιτό στ) έντονο στοιχείο διδακτισμού.

Διαφορές με παραδοσιακά παραμύθια: α) το κείμενο είναι μεγάλο ενώ τα παραμύθια συνήθως είναι μικρά β) τα παραμύθια συνήθως είναι απλοϊκά ενώ αυτό  έχει βαθυστόχαστες και φιλοσοφικές αναλύσεις και διεισδύει στην ανθρώπινη ψυχή γ) γνωρίζουμε ποιος είναι ο δημιουργός δ)η αλεπού στα παραμύθια έχει συνήθως αρνητικά χαρακτηριστικά(πονηρή) ενώ εδώ παρουσιάζεται σοφή, ανθρώπινη και στοχαστική,  μεταδίδει υψηλά νοήματα, ανθρωπιστικές αξίες και μας προτρέπει σε ένα διαφορετικό και πιο ουσιαστικό τρόπο ζωής.




Ας θυμηθούμε και τους παρακάτω στίχους:

Τόλης Νικηφόρου, «Έζησα χρόνια και δεν έμαθα»

Έζησα χρόνια, διάβασα, ταξίδεψα,
όμως ποτέ δεν έμαθα ποιος είμαι,
τι είναι ο δρόμος και πού βγάζει.
Ίσως τα μάτια μου να θάμπωσαν
ίχνη ζωής κρυσταλλωμένα στις σελίδες,
κάτω απ' το φως όσα κοιτούσα και δεν έβλεπα,
εκείνοι που πολύ αγάπησα, ανίδεοι σαν εμένα.
Έζησα χρόνια και δεν πήρα απάντηση
γι’ αυτό που αστράφτει μέσα μου,
αυτό που μου 'δωσε πνοή και με σκοτώνει.
Έζησα χρόνια και δεν έμαθα. 

Γιώργος Θέμελης, «Μαθητεία»

Μαθαίνεται η Αγάπη,
Μαθαίνεται από μέσα, αποστηθίζεται.
Όπως η θλίψη, όπως η έκσταση.
Τ' άφωνα ψάρια δεν πηγαίνουν
Σχολείο να μάθουν τη σιωπή,
Την εκθαμβωτική θαλάσσια αγάπη
Μες σε βαθειά κρησφύγετα.
Τα ερωτικά πουλιά δε μελετούν
Μαθήματα αγάπης· δε γράφουν
Τις τέσσερες πράξεις της
Στις πλάκες τους οι πεταλούδες.
Ίσως μονάχα οι Άγγελοι να μαθαίνουν
Λέξεις, ονόματα, κομμένες συλλαβές,
Συλλαβίζοντας τον έρωτα μες στην ουράνιαν ερημία.
Ίσως να ξέρουν καλά τη σιωπή της Αγάπης,
Τη γλώσσα της σιωπής, τον ανεκλάλητον ερώτα των πραγμάτων.
Αυτή τη γλώσσα, αυτή τη Μουσική,
Αυτή μαθαίνουν τα δάχτυλά μου.
Τα δάχτυλά μου, τα χείλη μου, τα έκπληχτα μάτια.

 Κ. Παλαμάς

Σκύψε μες το βιβλίο σου μη ζητάς

προβλήματα, ρωτήματα, όλα να τα καταλάβεις^.

μόνο την καρδιά σου να ρωτάς μην παύει. 

 

Χόρχε Λουίς Μπόρχες, «Ποίημα στους φίλους»

Δεν μπορώ να σου δώσω λύσεις
για όλα τα προβλήματα της ζωής σου,
ούτε έχω απαντήσεις
για τις αμφιβολίες και τους φόβους σου ˙
όμως μπορώ να σ’ ακούσω
και να τα μοιραστώ μαζί σου.

Δεν μπορώ ν’ αλλάξω
το παρελθόν ή το μέλλον σου.
Όμως όταν με χρειάζεσαι
θα είμαι εκεί μαζί σου.

Δεν μπορώ να αποτρέψω τα παραπατήματα σου.
Μόνο μπορώ να σου προσφέρω το χέρι μου
να κρατηθείς και να μη πέσεις.

Οι χαρές σου, οι θρίαμβοι και οι επιτυχίες σου
δεν είναι δικές μου.
Όμως ειλικρινά απολαμβάνω να σε βλέπω ευτυχισμένο.

Δεν μπορώ να περιορίσω μέσα σε όρια
αυτά που πρέπει να πραγματοποιήσεις,
όμως θα σου προσφέρω τον ελεύθερο χώρο
που χρειάζεσαι για να μεγαλουργήσεις.

Δεν μπορώ να αποτρέψω τις οδύνες σου
όταν κάποιες θλίψεις
σου σκίζουν την καρδιά,
όμως μπορώ να κλάψω μαζί σου
και να μαζέψω τα κομμάτια της
για να την φτιάξουμε ξανά πιο δυνατή.

Δεν μπορώ να σου πω ποιος είσαι
ούτε ποιος πρέπει να γίνεις.
Μόνο μπορώ
να σ' αγαπώ όπως είσαι
και να είμαι φίλος σου.

Αυτές τις μέρες σκεφτόμουν
τους φίλους μου και τις φίλες μου,
δεν ήσουν πάνω
ή κάτω ή στη μέση.

Δεν ήσουν πρώτος
ούτε τελευταίος στη λίστα.
Δεν ήσουν το νούμερο ένα ούτε το τελευταίο.

Να κοιμάσαι ευτυχισμένος.
Να εκπέμπεις αγάπη.
Να ξέρεις ότι είμαστε εδώ περαστικοί.

Ας βελτιώσουμε τις σχέσεις με τους άλλους.

Να αρπάζουμε τις ευκαιρίες.
Να ακούμε την καρδιά μας.
Να εκτιμούμε τη ζωή.

Πάντως δεν έχω την αξίωση να είμαι
ο πρώτος, ο δεύτερος ή ο τρίτος
στη λίστα σου.

Μου αρκεί που με θέλεις για φίλο.
Ευχαριστώ που είμαι.

 Και ένα ακόμη παραμύθι

Πάουλο Κοέλο, «Παράδεισος και κόλαση» (παραμύθι)

Ένας άνδρας, το άλογο και ο σκύλος του περπατούσαν σε ένα δάσος. Καθώς περνούσαν κάτω από ένα δένδρο έπεσε ένας κεραυνός και τους έκανε στάχτη! Όμως ο άνδρας δεν κατάλαβε ότι είχε εγκαταλείψει αυτόν τον κόσμο και συνέχισε την πορεία του με τα δύο του ζώα. Κάποιες φορές περνάει κάποιος χρόνος μέχρι να συνειδητοποιήσουν οι νεκροί την καινούργια κατάσταση. Ο δρόμος ήταν πολύ μακρύς και ανέβαιναν σε ένα λόφο. Ο ήλιος ήταν πολύ δυνατός και αυτοί ίδρωναν και διψούσαν. Σε μια στροφή του δρόμου είδαν μια πανέμορφη μαρμάρινη πύλη, που οδηγούσε σε μια πλατεία στρωμένη με πλάκες από χρυσάφι. Ο διαβάτης κατευθύνθηκε προς τον άνθρωπο που φύλαγε την είσοδο.
- «Καλημέρα».
- «Καλημέρα», απάντησε ο φύλακας.
- «Πώς λέγεται αυτό το τόσο όμορφο μέρος;».
- «Αυτός είναι ο παράδεισος».
- «Τι καλά που φτάσαμε στον παράδεισο, γιατί διψάμε».
- «Μπορείτε, κύριε, να μπείτε και να πιείτε όσο νερό θέλετε», είπε ο φύλακας και του έδειξε την πηγή.
- «Το άλογο και ο σκύλος μου διψούν επίσης».
- «Λυπάμαι πολύ», είπε ο φύλακας, «αλλά εδώ απαγορεύεται η είσοδος στα ζώα».
Ο άνδρας αρνήθηκε με μεγάλη δυσκολία, μια και διψούσε πολύ, αλλά δεν ήθελε να πιει μόνο αυτός. Ευχαρίστησε τον φύλακα και συνέχισε την πορεία του.
Αφού περπάτησαν για αρκετή ώρα στην ανηφοριά, εξαντλημένοι πλέον και οι τρεις έφτασαν σε ένα άλλο μέρος, η είσοδος του οποίου ξεχώριζε από μια παλιά πόρτα περικυκλωμένη από δέντρα. Στη σκιά ενός δέντρου καθόταν ένας άνδρας και είχε το κεφάλι του καλυμμένο με ένα καπέλο. Μάλλον κοιμόταν.
- «Καλημέρα», είπε ο διαβάτης. Ο άνδρας έγνεψε ως απάντηση με το κεφάλι του.
- «Διψάμε πολύ το άλογό μου, ο σκύλος μου κι εγώ».
- «Υπάρχει πηγή ανάμεσα σε εκείνα τα βράχια», είπε ο άνδρας δείχνοντας το μέρος. Μπορείτε να πιείτε όσο νερό θέλετε.
Ο άνδρας, το άλογο και ο σκύλος του πήγαν στην πηγή και έσβησαν τη δίψα τους. Ο διαβάτης γύρισε πίσω να ευχαριστήσει τον άνδρα.
- «Μπορείτε να ξανάρθετε όποτε θέλετε», του απάντησε εκείνος.
- «Επί τη ευκαιρία, πώς ονομάζεται αυτό το μέρος;», ρώτησε ο άνδρας.
- «Παράδεισος».
- «Παράδεισος; Μα ο φύλακας της μαρμάρινης εισόδου μού είπε ότι εκείνο το μέρος ήταν ο παράδεισος».
- «Εκείνο δεν ήταν ο παράδεισος, αλλά η κόλαση», απάντησε ο φύλακας. Ο διαβάτης έμεινε σαστισμένος.
- «Θα έπρεπε να τους απαγορεύσετε να χρησιμοποιούν το όνομά σας. Αυτή η λάθος πληροφορία μπορεί να προξενήσει μεγάλο μπέρδεμα», είπε ο διαβάτης.
- «Σε καμία περίπτωση», αντέτεινε ο άνδρας, «στην πραγματικότητα μας κάνουν μεγάλη χάρη, διότι εκεί παραμένουν όλοι όσοι είναι ικανοί να εγκαταλείψουν τους καλύτερους φίλους τους!