Διδασκαλία φιλολογικών μαθημάτων

Ερωτήσεις-Δραστηριότητες Ποιο είναι το βασικό θέμα του κειμένου; Πώς συσχετίζεται ο τίτλος με το περιεχόμενο του βιβλίου; Σε ποιο χώρο και χρόνο διαδραματίζονται τα γεγονότα του βιβλίου; Πού οφείλεται η επιλογή του συγκεκριμένου χώρου;  Ξαναγράψτε τα γεγονότα του βιβλίου, τοποθετώντας τη δράση σε άλλη εποχή και σε άλλο τόπο. Ποια είναι τα μέρη του μυθιστορήματος και σε ποια σημεία έχουμε συγκρούσεις και κορυφώσεις; Ποιοι είναι οι κύριοι χαρακτήρες του βιβλίου; Προσπαθήστε να τους σκιαγραφήσετε. Με ποιον ήρωα του κειμένου θα θέλατε να συναντηθείτε και τι θα ρωτούσατε;   Ποιον ήρωα συμαπθήσατε και ποιον όχι; Ποιος αφηγείται τα γεγονότα και σε ποιο πρόσωπο; Συμμετέχει στα γεγονότα; Προσπαθήστε ν’αφηγηθείτε ένα απόσπασμα του μυθιστορήματος από την πλευρά ενός άλλου χαρακτήρα του κειμένου. Πώς προχωρεί ο χρόνος του κειμένου; Ευθύγραμμα ή με αναχρονίες; Πώς θα περιγράφατε τη γλώσσα και την επιλογή του λεξιλογίου; Ποιες

  Ενότητα: Εκπαιδευτικές πολιτικές και πολυγραμματισμοί

ΑΚΡΙΤΙΚΟ, Ο ΔΙΓΕΝΗΣ Ακριτικά τραγούδια Είναι δημοτικά τραγούδια που αναφέρονται στο δημόσιο βίο. Είναι τραγούδια με ηρωικό πνεύμα και χαρακτήρα. Τα τραγούδια αυτά υμνούν τους αγώνες των Ελλήνων ακριτών, δηλαδή των στρατιωτών του Βυζαντίου, οι οποίοι φυλούσαν τα σύνορα του κράτους από τις αραβικές επιδρομές. Οι αγώνες τους ήταν πολύ μεγάλοι και για αυτό ενέπνευσαν τους λαϊκούς συνθέτες της εποχής που ύμνησαν ατ κατορθώματα τους. Συνήθως έχουν ως ήρωα τους το Βασίλειο Διγενή Ακρίτα, που είναι το σύμβολο όλων των ηρωικών ακριτών. Τα ακριτικά τραγούδια εμφανίζουν όλα τα βασικά γνωρίσματα των δημοτικών τραγουδιών: στίχος ιαμβικός δεκαπεντασύλλαβος που χωρίζεται σε δύο ημιστίχια, γλώσσα λαϊκή, ζωντανή και παραστατική στην οποία κυριαρχεί το ρήμα, υπερφυσικό στοιχείο, προσωποποίηση των στοιχείων της φύσης, εκφραστική λιτότητα, επαναλήψεις, άστοχα ερωτήματα. Το συγκεκριμένο ακριτικό τραγούδι έχει ως θέμα το θάνατο του Διγενή. Ενότητα 1 η : Η στιγμή του θανάτ

Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει· Λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί, κι’ η μάνα το ζηλεύει. Τα μάτια η πείνα εμαύρισε· στα μάτια η μάνα μνέει· Στέκει ο Σουλιώτης ο καλός παράμερα και κλαίει: «Έρμο τουφέκι σκοτεινό, τί σ’ έχω γω στο χέρι; Οπού συ μούγινες βαρύ κι’ ο Αγαρηνός το ξέρει.  Ο Απρίλης με τον Έρωτα χορεύουν και γελούνε, Κι’ όσ’ άνθια βγαίνουν και καρποί τόσ’ άρματα σε κλειούνε. Λευκό βουνάκι πρόβατα κινούμενο βελάζει, Και μες στη θάλασσα βαθιά ξαναπετιέται πάλι, Κι’ ολόλευκο εσύσμιξε με τ’ ουρανού τα κάλλη. Και μες στης λίμνης τα νερά, όπ’ έφθασε μ’ ασπούδα, Έπαιξε με τον ίσκιο της γαλάζια πεταλούδα, Που ευώδιασε τον ύπνο της μέσα στον άγριο κρίνο· Το σκουληκάκι βρίσκεται σ’ ώρα γλυκιά κι’ εκείνο. Μάγεμα η φύσις κι’ όνειρο στην ομορφιά και χάρη, Η μαύρη πέτρα ολόχρυση και το ξερό χορτάρι· Με χίλιες βρύσες χύνεται, με χίλιες γλώσσες κραίνει· Όποιος πεθάνη σήμερα χίλιες φορές πεθαίνει. Τρέμ’ η ψυχή και ξαστοχά γλυκά τον εαυτό της. «Σάλπιγγα, κόψ’