Παίζοντας με την παραδοσιακή και τη νεωτερική ποίηση

Με αφορμή το ποίημα Θαλασσινά τραγούδια του Γ.Δροσίνη και τα ποιήματα Τζιτζίκια στήσαν τον χορό του Γ.Ρίτσου και Κάτω στης μαργαρίτας το αλωνάκι του Ο.Ελύτη, οι μαθητές του Α1 και του Α3 έγραψαν τους δικούς τους στίχους με θέμα την ελληνική φύση, παίζοντας με τα χαρακτηριστικά της παραδοσιακής και νεωτερικής ποίησης.

Ποιήματα

Μεγάλα και ψηλά βουνά

Και απέραντες πεδιάδες

Θάλασσες, λίμνες, ποταμοί

Είναι η Ελλάδα μας γεμάτη

Μες το δάσος περπατώ

Σε καστανιές, βελανιδιές.

Ο ήχος των πουλιών με ξυπνά

Και ο ήλιος λάμπει στα βουνά.

Αναζητώ δροσιά κάτω από τη στέγη των πλατάνων

Και ο απελευθερωτής βοριάς παίρνει μακριά τις μαύρες σκέψεις

Τα μάτια μου γεμίζουν χρώμα με βιολέτες και γεράνια

Τα αυτιά μου γαργαλούν κελαϊδίσματα περαστικών επισκεπτών

Και η θάλασσα μπροστά μου χαράσσεται από λευκές βαρκούλες.

Οι ηλιόλουστες μέρες ζωντανεύουν

Και μας δίνουν μαύρα διαμάντια.

Τα βρίσκει κανείς στις μεσογειακές μόνο χώρες

Και αποτελούν πηγή ζωής.

Τον χειμώνα νεκρώνουν,

Περιμένοντας την άνοιξη για να αναστηθούν.

Η φύση είναι μαγική

Λαμπερή με φως του ήλιου

Και πουλιά κελαηδάνε

Στα πουλιά που μετράνε.

Πάνω στη στέγη του σπιτιού 
πολλά πουλιά σιγομιλούνε
Ο ήλιος τα φωτίζει 
και λάμπουν σαν τα άστρα

Ο ήλιος ανέβηκε ψηλά,

φύσηξε το αεράκι,

η θάλασσα γαλήνεψε,

ήρθε καλοκαιράκι!

Μαθητές καθηγητές,

φύγαν απ’ τα σχολεία,

τρυπώσανε στα σπίτια τους,

στην e-didaskalia.

Η θάλασσα ντυμένη στα γαλάζια, γαλήνια
Η λίμηνη γαλαζοπράσινη αγκαλιάζει ροζ νούφαρα
Η πεδιάδα κοκκινίζει από χαρά με παπαρούνες
Το δάσος σε καφέ αποχρώσεις μυρίζει ήρεμη δροσιά
Και ψηλά στα λευκά βουνά
ταξιδεύεις στο άπειρο του κόσμου

Άνοιξη, η εποχή των χρωμάτων

Ανθίζουν τα λουλούδια και

Μεγαλώνουν τα χαμόγελα των ανθρώπων

Μέσα από τις σταγόνες βροχής ξεκινούν οι ζέστες

Και όλοι περιμένουμε να έρθει το καλοκαίρι.

Διαβάτης στον δρόμο του γερασμένου
αυτού τόπου
μένω μετέωρος στην ομορφιά
της άκρης της Ευρώπης.
Χρυσέςσ σπίθες του ήλιου
λούζουν τη μάνα Γη
που αιώνες τώρα γεννοβολά και θρέφει.
Και το καθρέφτισμα τους χάνεται 
στη δύναμη του ποταμού που παίζει
με την προαιώνια πέτρα
και δαμάζει στο πέρασμα του.
Αμελώνες κατάφορτοι στη ζέστη του Αυγούστου
χωράφια που χρυσίζουν στο πυρωμένο λιοπύρι
κι ένα καίκι
που σχίζει τα γαλάζια νερά με σύμμαχο το αεράκι
Διχασμένος ανάμεσα στα άγρια βράχια του Αιγαίου
και την ομορφιά του Ολύμπου,
αδύναμος να αποφασίσω πού θέλω να στραφώ.

Τα χωράφια φιλοξενούν διάφορα φυτά

Με πολλά ερπετά.

Τα χωράφια έχουν καρπούς και ψηλά, γεροδεμένα δέντρα.

Τα παιδιά γελάνε μόνα τους στις γειτονιές

Και τα πουλιά κελαηδάνε και πετούν.

Τα χωράφια ξαγρυπνούν

Αγκαλιάζοντας φυτά, ερπετά και δέντρα.

Η φύση είναι άγρια 
μα και κάπως τρυφερή.
Ζώα ζουν για χάρη της
και τα φυτά την ομορφαίνουν.
Αχ γλυκιά μου φύση
να ήξερες πόσο πολύτιμη 
για όλους εμάς
είσαι και θα είσαι.

Η φύση είναι ωραία,

Η φύση είναι μαγική

Εκεί βρίσκεις ησυχία

Και τη χαρά σου μαζί.

Η θάλασσα είναι γαλάζια

Τα παιδιά παίζουν στην αυλή

Έλα και πες μου κάτι.

Η Ελλάδα είναι μαγική.

Κατεβαίνοντας από το βουνό
βλέπω όλο το χωριό
τα σπιτάκια ολόλευκα
με λουλουδάκια
μοσχομυριστά.

Μέσα στα μοσχομυριστά λουλούδια

Και τη λαχταριστή ευωδιά τους

Τα δέντρα κλαίνε γιατί ζηλεύουν

Την εκθαμβωτική ομορφιά τους.

Ο ήλιος λάμπει στο απέραντο γαλάζιο
θάλασσα και ουρανός γίνονται ένα...
ελιές, αμπέλια, πλάτανοι για να δροσιστείς
και να ξεχάσεις πως ένα ιός κυβερνούσε
ως τώρα θυμωμένα τη ζωή σου...
 

Όμορφος μήνας ο Ιούνης

Το καλοκαίρι φέρνει

Μέρες μεγάλες και ζεστές

Γλυκές μυρωδιές παντού.

Θάλασσα καταγάλανη και λαχταριστή

Που με την αύρα της σε προκαλεί

Αχ! Τι καλά να ήμουν τώρα εκεί.

Βουνά ψηλά, θάλασσα πλατιά
σκουπίδια πολλά πάνω στην ακρογιαλιά
οικοόγοι πολλοί κατά της καταστροφής
ζώα πολλά χωρίς το δώρο της ζωής.

Τα χελιδόνια έφτασαν και φέτος

Οι παπαρούνες ανθίζουν στα λιβάδια

Αρώματα και μυρωδιές γεμίσαν το χωριό.

Μοσχοβολάει η φύση από άκρη σε άκρη.

Ωραία εποχή!

Θάλασσα πότε ήρεμη πότε φουρτουνιασμένη
Σ' αγναντεύω και μαζίσ ου ταξιδεύω
Στα τρελά ταξίδια σου ανεμίζεις 
τα καλοκαιρινά όνειρα των παιδιών
ποιυ παίζουν κάτω από τον καυτό ήλιο
σαν χρυσά στάχυα.
 

Ο λαμπερός ποταμός

Που πάνω του πέφτει το φως

Ρέει γρήγορα με τα ψάρια στο πλάι του

Να χορεύουν τρελά.

Το αεράκι το καλό

Είναι μόνο ελληνικό

Θα το βρεις μες την Ελλάδα

Και θα φας και φασολάδα