Ιάκωβος Καμπανέλλης, Άσμα ασμάτων      Τι ωραία που είν’ η αγάπη μου  με το καθημερνό της φόρεμα  κι ένα χτενάκι στα μαλλιά.  Κανείς δεν ήξερε πως είναι τόσο ωραία.   Κοπέλες του Άουσβιτς,  του Νταχάου κοπέλες,  μην είδατε την αγάπη μου;   Την είδαμε σε μακρινό ταξίδι,  δεν είχε πια το φόρεμά της  ούτε χτενάκι στα μαλλιά.   Τι ωραία που είν’ η αγάπη μου,  η χαϊδεμένη από τη μάνα της  και τ’ αδελφού της τα φιλιά.  Κανείς δεν ήξερε πως είναι τόσο ωραία.   Κοπέλες του Μαουτχάουζεν,  κοπέλες του Μπέλσεν,  μην είδατε την αγάπη μου;   Την είδαμε στην παγερή πλατεία  μ’ ένα αριθμό στο άσπρο της το χέρι,  με κίτρινο άστρο στην καρδιά.   Τι ωραία που είν’ η αγάπη μου,  η χαϊδεμένη από τη μάνα της  και τ’ αδελφού της τα φιλιά.  Κανείς δεν ήξερε πως είναι τόσο ωραία.