Διδασκαλία φιλολογικών μαθημάτων

Σπύρος Γιαννιώτης: Ο χαρακτήρας είναι πάνω από τα μετάλλια και τις διακρίσεις Δύο χρόνια συμπληρώθηκαν σήμερα από την 16η Αυγούστου 2016, όταν οι Έλληνες και οι Ελληνίδες παρακολουθούσαν με κομμένη την ανάσα την υπερπροσπάθειά του Σπύρου Γιαννιώτη στα 10 χιλιόμετρα ανοιχτής θαλάσσης, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο ντε Τζανέιρο. Ένα ασημένιο μετάλλιο για την Ελλάδα, που θα ήταν χρυσό αν ο Κερκυραίος πρωταθλητής δεν ακουμπούσε με το άλλο χέρι την πλακέτα τερματισμού. Οι αναμνήσεις ξαναγυρίζουν, όπως και τα έντονα συναισθήματα που μας προκάλεσε ο Σπύρος Γιαννιώτης καθώς οι τελευταίες χεριές του, με μοναδικό οδηγό πια την ψυχή του, τον οδηγούσαν προς το βάθρο ύστερα από υπερπροσπάθεια για 1 ώρα 52 λεπτά και 58,8 δευτερόλεπτα. Ξαναγυρίζουν και τα διδάγματα «ευ αγωνίζεσθαι» που μας άφησε, όταν απαίτησε να αποσύρει η ελληνική πλευρά την ένσταση για την τελική κατάταξη του αγώνα. «Ο χαρακτήρας είναι πάνω από μετάλλια και διακρίσεις,» λέει ο μεγάλος κολυμβητής. «Για μένα αυτό είν...

Το κείμενο του Λουκιανού πάντοτε δίνει αφορμή για όμορφες δημιουργίες. Οι μαθητές του Β1 και Β4 έφτιαξαν λοιπόν τους δικούς τους Σεληνίτες με όρεξη και φαντασία και σας τους παρουσιάζουν!!

Με αφορμή την Ραψωδία Γ της Ιλιάδας και την Τειχοσκοπία, μαθητές του Β1 αναζήτησαν ποιήματα εμπνευσμένα από το μυθολογικό πρόσωπο της Ελένης, έγραψαν τους δικούς τους στίχους και απέδωσαν εικαστικά την Ελένη. Μερικές από τις εξαιρετικές δημιουργίες τους!! Ωραία μου εσύ Ελένη, Μέσα στον ουρανό της Τροίας Κλεισμένη μέσ΄στα τείχη Με πίκρες και με δάκρυα Τα μάτια σου γεμίσαν. Πέρασε έτσι ο καιρός Κι είμαι ακόμη ζωντανός Παίρνω κουράγιο και δύναμη Απ’ τα κάστρα του ουρανού Πως θα ‘ρθει εκείνη η στιγμή Που θα σε δω μπροστά μου Χ.Β. Ελένη Θεϊκή Εσύ γλυκιά μου κόρη Πώς άφησες την πατρίδα Χωρίς τη σκέψη των παιδιών, πώς αρνήθηκες άνδρα χωρίς καθόλου δισταγμό απάντησε μου τις ερωτήσεις και μη μ’ αφήνεις ν’ απορώ. Ι.Ζ. Αχ Ελένη, Ελένη ξακουστή Η Τροία καθρεφτίζεται στα μάτια σου εκεί. Αχ Ελένη, Ελένη του Πριάμου αποδεκτή Σταμάτα να είσαι για πόλεμο πια αφορμή. Αχ Ελένη, τ...