Στην αρχαία ελληνική γλώσσα υπάρχουν τρία είδη μετοχών: η επιθετική μετοχή , η κατηγορηματική μετοχή και η επιρρηματική μετοχή . Η επιθετική μετοχή , έναρθρη ή σπανιότερα άναρθρη, λειτουργεί ως επίθετο και προσδιορίζει ουσιαστικά ή αντωνυμίες. Απαντά σε κάθε χρόνο που έχει μετοχή και δέχεται άρνηση οὐ , όταν εκφράζει κάτι πραγματικό, και σπανιότερα μή , όταν δηλώνει κάτι υποθετικό ή υποκειμενικό. Η επιθετική μετοχή λέγεται και αναφορική , γιατί ισοδυναμεί με δευτερεύουσα αναφορική πρόταση . Μεταφράζεται με οριστική του χρόνου στον οποίο βρίσκεται, εκτός αν είναι μετοχή ενεστώτα ή παρακειμένου που εξαρτάται από ιστορικό χρόνο, οπότε μπορεί να μεταφραστεί και με οριστική παρατατικού ή υπερσυντελίκου αντίστοιχα. Η επιθετική μετοχή λειτουργεί στον λόγο ως υποκείμενο, αντικείμενο,κατηγορούμενο επιθετικός προσδιορισμός, κατηγορηματικός προσδιορισμός, παράθεση, επεξήγηση, ονοματικός ετερόπτωτος ή εμπρόθετος προσδιορισμός, ως δοτική προσωπική. Παραδείγματα Ὑμεῖς τοὺς δέκα στρατ...
