Χαλασμένες γειτονιές Κάποτε οι γειτονιές ήταν γεμάτες παιδιά. Τώρα τα παιδιά είναι κλεισμένα στα σπίτια τους και τις περισσότερες ώρες τις περνούν μπροστά σε μία οθόνη. Κάποτε οι γειτονιές ήταν γεμάτες αλάνες και ανοιχτά οικόπεδα, χωρίς αυτοκίνητα. Τώρα οι γειτονιές είναι γεμάτες πολυκατοικίες, παρκαρισμένα αυτοκίνητα και πολύβουους δρόμους. Κάποτε οι άνθρωποι στις γειτονιές γνώριζαν ο ένας τον άλλο και νοιάζονταν για τον γείτονα τους. Τώρα άγνωστοι μεταξύ τους, με το ζόρι λένε μια καλημέρα και δε νοιάζονται αν ο γείτονας τους είναι ζωντανός ή όχι. Αυτές ήταν οι γειτονιές του κάποτε. Θυμούνται οι παππούδες μας και μας αφηγούνται ιστορίες με μάτια που λάμπουν από χαρά. Εμείς τα παιδιά προσπαθούμε στο τώρα και στο σήμερα να βρούμε τα δικά μας βήματα, να φτιάξουμε τις δικές μας ιστορίες και να δημιουργήσουμε το δικό μας μέλλον. Οι χαλασμένες δικές μας γειτονιές, οι ιστορίες που μας λένε οι παλιότεροι και η ορμή η δική μας ας γίνουν η αρχή για να γίνει ένα καλύτερο α...