ΜΑΝΙΤΑΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ

Το κείμενο

Θεματικά κέντρα

1.   Προβλήματα της διαβίωσης στα αστικά κέντρα. Στέρηση της φυσικής ζωής, κίνδυνοι από τη μόλυνση του περιβάλλοντος.
2.   Ζωή στην πόλη και ανθρώπινες σχέσεις.
3.   Ο ρόλος της φύσης στη ζωή του ανθρώπου. Υγεία, χαρά, ποιότητα ζωής.

Δομή του κειμένου 

Ενότητα 1^η: (Μια μέρα …….ύπαρξης του)

Η αγάπη του Μαρκοβάλντο για τη φύση

Η ιστορία αρχίζει σαν παραμύθι. Μανιτάρια φυτρώνουν σε μια πόλη αλλά κανείς δεν τα παρατηρεί παρά μόνο ο ήρωας της ιστορίας που δεν ενδιαφέρεται για τα στοιχεία της πόλης και τον τεχνικό πολιτισμό  αλλά για  οτιδήποτε έχει σχέση με το φυσικό περιβάλλον.

  Ενότητα 2^η: (Έτσι ένα   πρωί………..κουβέντα)

 Η ανακάλυψη των μανιταριών από το Μαρκοβάλντο και η αντίδραση του. 

Ο Μαρκοβάλντο ενθουσιάζεται όταν ανακαλύπτει τα μανιτάρια και  τα αντιμετωπίζει σαν ένα σπάνιο απόκτημα.Η ψυχή του γεμίζει με χαρά, ελπίδα αισιαδοξία και προσδοκία. Αγωνιά για την τύχη τους, αποκαλύπτει το πολύτιμο μυστικό στην οικογένεια του χωρίς να πει όλες τις λεπτομέρειες και αρχίζει να τον τυλίγει μια μανία ιδιοκτησίας καθώς φοβάται ότι κάποιος θα του στερήσει τη σημαντική ανακάλυψη του.

  Ενότητα 3^η: ( Το άλλο πρωί …..μεγαλώσουν)

 Ο Αμάντιτζι κίνδυνος για τα μανιτάρια του Μαρκοβάλντο

Ο Μαρκοβάλντο ανακαλύπτει ότι ο οδοκαθαριστής Αμάντιτζι γνωρίζει για τα μανιτάρια και αρχίζει ένας ανταγωνισμός μεταξύ τους. Ο Μαρκοβάλντο πιστεύει οτι ο Αμάντιτζι αποτελεί σοβαρό κίνδυνο για τα μανιτάρια του καθώς μπορεί να τα καταστρέψει.

  Ενότητα 4^η: (Τη νύχτα ….σπίτι του)

 Ο Μαρκοβάλντο, ο Αμάντιτζι και οι υπόλοιποι μαζεύουν μανιτάρια

Ο Μαρκοβάλντο με την οικογένεια του πηγαίνουν να μαζέψουν μανιτάρια. Εκεί συναντούν και τον οδοκαθαριστή που μαζεύει μανιτάρια και μάλιστα γνωρίζει την ύπαρξη και μεγαλύτερων μανιταριών. Τότε ο Μαρκοβάλντο αναγκάζεται να γίνει γενναιόδωρος και καλεί και όλους τους περαστικούς να μαζέψουν οι οποίοι ενθουσιάζονται με το γεγονός.

  Ενότητα 5^η: (Ωστόσο……τον άλλο)

  Η ομαδική  δηλητηρίαση

Τα μανιτάρια της πόλης ήταν τελικά μολυσμένα, κάτι που οδηγεί στην ελαφρά δηλητηρίαση όλων. Ο άνθρωπος που ζει στην πόλη δεν μπορεί να χαρεί τη φύση και τις ομορφιές της. Τα στοιχεία της φύσης δεν μπορούν να επιβιώσουν στο αφιλόξενο περιβάλλον των τσιμεντουπόλεων.Ο Μαρκοβάλντο στο τέλος παρουσιάζεται θυμωμένος , απογοητευμένος και  λυπημένος με την εξέλιξη. Η εξαναγκασμένη γενναιοδωρία του δεν είχε το επιθυμητό αποτέλεσμα.

                                                               
                                                               Μαρκοβάλντο

Είναι ένας φτωχός άνθρωπος, που δεν είναι ευχαριστημένος από τη δουλειά του και από το μικρό εισόδημα του. Δεν του αρέσει ο τρόπος ζωής στις πόλεις για αυτό και απεγνωσμένα αναζητά στοιχεία της φύσης που θα του δώσουν λίγη χαρά και θα αλλάξουν τη μονότονη ζωή του. Ενθουσιάζεται με τα μανιτάρια  και ελπίζει ότι θα απολαύσει ένα ωραίο και πλούσιο γεύμα. Φοβάται να μοιραστεί το μυστικό του με άλλους ίσως γιατί τα μανιτάρια δεν θα είναι αρκετά για όλους. Γίνεται καχύποπτος και αναπτύσσει εχθρικά συναισθήματα για τον οδοκαθαριστή που  απειλεί να του στερήσει τη σπουδαία ανακάλυψη του. Στο τέλος η αρχική ελπίδα που έδωσαν τα μανιτάρια αποδεικνύεται απατηλή και επικίνδυνη και ο Μαρκοβάλντο νιώθει οργή για αυτό που συνέβη.

Προβλήματα των ανθρώπων στις πόλεις

1. Φτώχεια, περιορισμένη και καταπιεσμένη ζωή
2. Έλλειψη  της φύσης και της ομορφιάς της, έλλειψη του καθαρού περιβάλλοντος που αναζωογονεί τον άνθρωπο.
3. Μοναξιά, ψυχική και κοινωνική απομόνωση, έλλειψη κοινωνικότητας και συντροφιάς.(Ο καθένας τρώει τα μανιτάρια στο σπίτι του μόνος του).                                  

                                                                        Τεχνικές αφήγησης

Ο αφηγητής δεν παίρνει μέρος στην αφήγηση, δεν συμμετέχει στα γεγονότα και τα γεγονότα παρουσιάζονται με τη σωστή χρονική σειρά. Εκτός από την αφήγηση υπάρχει και ο διάλογος μέσα από τον οποίο αποκαλύπτεται ο χαρακτήρας και τα συναισθήματα των ηρώων και ο οποίος χαρίζει ζωντάνια και αμεσότητα στο κείμενο.

Γλώσσα- ύφος

Η γλώσσα είναι δημοτική, απλή, καθημερινή, χωρίς πολλά επίθετα και πολλά σχήματα λόγου.

Το ύφος είναι απλό, άμεσο, ζωντανό, παραστατικό και στο  τέλος χιουμοριστικό.

Η τελική ανατροπή στο κείμενο μάλλον προκαλεί στον αναγνώστη πικρό γέλιο αφενός για τις επικίνδυνες συνθήκες ζωής στην πόλη και αφετέρου για τη συμπεριφορά των ανθρώπων που δεν μπορούν να διακρίνουν το πραγματικό πρόβλημα και αναπτύσσουν εχθρικά αισθήματα χωρίς να υπάρχει ουσιαστικός λόγος.