ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΙ

Οπτικοποιήσεις, παρουσιάσεις, διαδικτυακές αφίσες, ηχογραφήσεις, γραπτές εργασίες.....................................: μερικές από τις πολλές εργασίες των μαθητών της Γ τάξης που πραγματοποιήθηκαν στα πλαίσια του μαθήματος της νεοελληνικής λογοτεχνίας για τη διδακτική ενότητα: στάσεις ζωής σε ποιητικά κείμενα. Το πιο σπουδαίο: οι περισσότερες από αυτές τις εργασίες δημιουργήθηκαν ομαδικά και συνεργατικά  στην αίθουσα  και στο εργασήριο πληροφορικής.

Οπτικοποίηση αποσπάσματος από το ποίημα "Ελεύθεροι πολιορκημένοι"  του   Διονύσιου Σολωμού με τη διαδικτυακή εφαρμογή vuvox.
Εργάστηκαν οι μαθητές: Σαπουνά Ματίνα, Σιδηροπούλου Νικολέττα, Μιχαήλ Μανώλης

Ο  Απρίλης  με  τον  Έρωτα  χορεύουν  και  γελούνε,

Κι  όσ'  άνθια  βγαίνουν  και  καρποί  τόσ'  άρματα  σε  κλειούνε.

         ......................................................................................

Λευκό  βουνάκι  πρόβατα  κινούμενο  βελάζει,

Και  μες  στη  θάλασσα  βαθιά  ξαναπετιέται  πάλι,

Κι  ολόλευκο  εσύσμιξε  με  τ'  ουρανού  τα  κάλλη.

Και  μες  στης  λίμνης  τα  νερά,  οπ’  έφθασε  μ'  ασπούδα,

Έπαιξε  με  τον  ίσκιο  της  γαλάζια  πεταλούδα,

Που  ευώδιασε  τον  ύπνο  της  μέσα  στον  άγριο  κρίνο`

Το  σκουληκάκι  βρίσκεται  σ'  ώρα  γλυκιά  κι  εκείνο.

Μάγεμα  η  φύσις  κι  όνειρο  στην  ομορφιά  και  χάρη,

Η  μαύρη  πέτρα  ολόχρυση  και  το  ξερό  χορτάρι`

Με  χίλιες  βρύσες  χύνεται,  με  χίλιες  γλώσσες  κραίνει`

Όποιος  πεθαίνει  σήμερα  χίλιες  φορές  πεθαίνει.

Διαδραστική αφίσα με τη διαδικτυακή εφαρμογή glogster edu
Εργάστηκαν οι μαθητές: Μιχαήλ Μανώλης, Ζήσης Ψαλίδας



Εργασίες μαθητών για την πολιορκία του Μεσολογγίου (Πηγή για τις εργασίες: το αφιέρωμα του "Σαν Σήμερα" στη δεύτερη πολιορκία του Μεσολογγίου).

1. Εργασία Γ1
2. Εργασία Γ2
3. Εργασία Γ3

 Ημερολογιακή σελίδα από κάποιον πολιορκημένο Μεσολογγίτη

Σήμερα 10 Απριλίου,

Ο κλοιός πολιορκίας σφίγγει. Παντελής έλλειψη πολεμοφοδίων.Τα  όπλα έχουν περιέλθει σε αχρηστία, η απελπισία είναι ζωγραφισμένη στα πρόσωπα όλων .Οι πολεμιστές παραμιλούν  με τα άδεια ντουφέκια. Ακόμη φοβερότερη η πείνα. Υποφέρουν οι πάντες. Οι μάνες ζηλεύουν ακόμη και τα πουλιά που ταΐζουν τα μικρά τους. Κραυγές απελπισίας ,δεν υπάρχει διαφυγή σωτηρίας. Παράδοση ή έξοδος; Το ηχηρό μήνυμα της οργιαστικής φύσης που κορυφώνεται μας βάζει σε δίλλημα:  να θυσιαστούμε ή να υποκύψουμε  στην πρόκληση και τον πειρασμό; Μια τέτοια εποχή που όλα γύρω ξυπνούν από τον χειμερινό λήθαργο εμείς πρέπει να ακολουθήσουμε αντίθετη πορεία, προς τον χαμό. Αλλά ούτε μια στιγμή δεν υποκύπτουμε στο ερωτικό αυτό κάλεσμα της φύσης. Κλείνουμε τα αυτιά μας στις σειρήνες, στρέφουμε τα νότα μας και έτσι ανοίγουμε της πόρτες της εξόδου χωρίς περιστροφές, γράφοντας ιστορία, με το σύνθημα:  όποιος πεθαίνει σήμερα χίλιες φορές πεθαίνει γιατί αυτό το σήμερα δεν είναι μια τυχαία μέρα. Είναι μια κορυφαία μέρα χιλιοτραγουδισμένη  της άνοιξης.

Εργάστηκε ο μαθητής: Κώστας Πεσυρίδης


Ημερολογιακή σελίδα από κάποια πολιορκημένη Μεσολογγίτισσα

 Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

     Σήμερα, πριν καν ο ήλιος προλάβει να ανατείλει, άκουσα μέσα στον ύπνο μου τις πρώτες μπαλοτιές.  Άνοιξα για λίγο τα μάτια μου και μετά τα ξαναέκλεισα  και η πρώτη σκέψη που μου πέρασε από το μυαλό ήταν τι θα ξημερώσει σήμερα. Ο πατέρας μου είχε φύγει από νωρίς από το σπίτι και η μητέρα μου είχε ξυπνήσει νωρίς για να πάει να βρει κάτι για να φάμε. Μετά από λίγο, η μητέρα μου γύρισε στο σπίτι, κρατώντας στα χέρια της σαλιγκάρια. Εγώ και η αδερφή μου, τη βοηθήσαμε στο μαγείρεμα και στις δουλειές του σπιτιού, και παρ’ όλο που η αδερφή μου έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της για να γελάσουμε, δεν μπορούσε να με αποσπάσει από τις σκέψεις μου. Είμαστε άραγε ελεύθεροι έτσι όπως είμαστε περικυκλωμένοι, ή είμαστε ήδη σκλαβωμένοι χωρίς να το ξέρουμε; Είμαστε ελεύθεροι ή φυλακισμένοι στην πείνα και τη δυστυχία; Το σκυθρωπό πρόσωπο της μητέρας μου, μου έλεγε πως σίγουρα σκεφτόταν και αυτή το ίδιο, αλλά δεν τολμούσα να την ρωτήσω. Μόλις ετοιμάστηκε το φαγητό, πέντε σαλιγκάρια και ένα κομμάτι ψωμί μπαγιάτικο, ήταν τυλιγμένα σε μια λεύκη πετσέτα. Τα πήρα και ροδοβόλησα για το κονάκι του πατέρα μου. Στο δρόμο συνάντησα την κυρά Λάμπρενα να θρηνεί πάνω από το πτώμα του άντρα της. Συνέχισα να περπατώ και αναρωτιόμουν αξίζει όλο αυτό για την ελευθερία; Ο πατέρας μου, μόλις με είδε, σταμάτησε να ξαποστάσει. Ήπιε μια γουλιά νερό και έφαγε το φαγητό, χαϊδεύοντας με στο κεφάλι με τα χέρια του γεμάτα χώμα και μπαρούτι. Επέστρεψα στο σπίτι αφού τον φίλησα. Δεν θυμάμαι τι έκανα το απόγευμα. Το μυαλό μου ήταν βυθισμένο στη σκέψη αν θα γυρίσει ο πατέρας μου, αν θα ζει αύριο η μητέρα και η αδερφή μου. Για μένα, δεν με ένοιαζε τίποτα. Με το λιγοστό φως της λάμπας, γράφω  λίγες σκέψεις στο χαρτί. Τα καταφέραμε και σήμερα. Ο πατέρας γύρισε. Εμείς ζούμε. Είμαστε ελεύθεροι. Είμαστε εδώ.  Είμαστε στο Μεσολόγγι. Ελεύθεροι πολιορκημένοι!     

Εργάστηκε η μαθήτρια: Σαπουνά Μαρία Ματίνα