ΤΟ ΓΙΟΦΥΡΙ ΤΗΣ ΑΡΤΑΣ
Απαγγέλουν οι μαθητές του 8ου Γυμνασίου Καβάλας: Πετσαγγουράκης Χαράλαμπος, Σεμερτζίδης Μάριος, Ηλιάδης Στέφανος, Γιαραμάνη Άννα-Μαρία, Τσακίρη Βασιλική.
Εργασίες μαθητών: Δημιουργία παρουσίασης
Δημιουργία παρουσιάσεων
(στ. 32) « τι όλον ….. τίποτες δεν ήβρα»
Η κοπέλα ζητάει από τον πρωτομάστορα να την ανεβάσει, καθώς η αναζήτηση του δαχτυλιδιού, δεν απέδωσε. Τη στιγμή της ανάβασης ο πρωτομάστορας πλημμυρίζεται από ενοχικά συναισθήματα για το κακό που θα προκαλέσει στην πολυαγαπημένη του γυναίκα. Για το λόγο αυτό παρακαλεί το πουλί να αλλάξει το μήνυμα του θανάτου της και να της χαρίσει τη ζωή.
Η παράκλησή του συνοδεύεται και από τις παρακλήσεις των μαστόρων, εργατών και όλων των συγχωριανών, οι οποίοι όλοι μαζί εύχονται να εισακουστεί η επιθυμία τους.
Το πουλί, επειδή και το ίδιο συμπαθεί τη γυναίκα του πρωτομάστορα, αποδέχεται την παράκλησή τους. Έτσι, αλλάζει το μήνυμα λέγοντας ότι θα θυσιάσει το ίδιο τη ζωή του, προκειμένου να σώσει την κοπέλα.
Γιαραμάνη Άννα-Μαρία, Τάξη : Γ1
Καθώς η γυναίκα του πρωτομάστορα κατεβαίνει για να πάρει το δαχτυλίδι δήθεν στα θεμέλια, η καρδιά του μαραζώνει βλέποντας τη γυναίκα του, λίγο πριν τη θάψουν ζωντανή. Μέσα του υπάρχει το δίλημμα να αφήσει τη γυναίκα του να πεθάνει η να τη σώσει την τελευταία στιγμή. Καθώς αυτά επικρατούν στο μυαλό του πρωτομάστορα, εκείνη τη στιγμή οι εργάτες αρχίζουν και τη θάβουν. Αφηρημένος ο πρωτομάστορας δεν καταλαβαίνει τι γίνεται παρά μόνο όταν η γυναίκα αρχίζει και εξαπολύει κατάρες. Όμως είναι ήδη πολύ αργά, η γυναίκα άρχιζε να του φαίνεται όλο και πιο θολή που στο τέλος ούτε που φαινόταν. Μόλις συνειδητοποίησε τι είχε γίνει, θέλησε να πεθάνει πέφτοντας από τη γέφυρα. Όμως το μετάνιωσε θεωρώντας καλύτερη τιμωρία για αυτόν να ζει μόνος του χωρίς το γέλιο και τη ζωντάνια της, άχρωμος έτσι όπως θα γινόταν στο μέλλον.Έστι με αυτόν τον τρόπο ο πρωτομάστορας αυτοτιμωρήθηκε για το λάθος που πίσετευε ότι έκανε, αποφασίζοντας να μείνει ολομόναχος. Για χρόνια από εδώ και πέρα θα τον έτρωγαν οι τύψεις του και τα "αν' του, αν δε δεχόταν, αν την αγαπούσε περισσότερο ίσως να μη την άφηνε και έτσι συνέχισε την υπόλοιπη ζωή του. Ως που στο τέλος έχασε τα λογικά του και τη μνήμη του. Ίσως και να το ήθελε αυτό, ίσως νη μην ήθελε να θυμάται γιατί όσο πιο πολύ θυμόταν , τόσο πιο πολύ πληγωνόταν. Αυτό δεν κάνουν όλοι; Απλώς ξεχνούν γιατί η ζωή είναι καλύτερη , όταν ξεχνάς αυτά που σε πληγώνουν.
Βασιλική Τσακίρη, Τάξη: Γ3
Σχόλια