ΞΕΝΟΦΩΝΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΑ 16-21

ΒΙΒΛΙΟ 2, ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1, 16-21

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
Στο μεταξύ οι Αθηναίοι, έχοντας τη Σάμο για ορμητήριο, λεηλατούσαν τα εδάφη του Βασιλέως, έκαναν επιδρομές στη Χίο και στην Έφεσο κι ετοιμάζονταν για ναυμαχία· εκλέξαν και καινούργιους στρατηγούς ―κοντά σ' αυτούς που είχαν κιόλας― τον Μένανδρο, τον Τυδέα και τον Κηφισόδοτο.
Ο Λύσανδρος έκανε πανιά από τη Ρόδο, παραπλέοντας την Ιωνία, προς τον Ελλήσποντο· στόχος του ήταν το πέρασμα των εμπορικών πλοίων κι οι πόλεις που είχαν αποστατήσει από τους Λακεδαιμονίους. Ξεκίνησαν κι οι Αθηναίοι περνώντας από τ' ανοιχτά της Χίου, επειδή οι ασιατικές ακτές ήταν στα χέρια του εχθρού. 
Από την Άβυδο ο Λύσανδρος έβαλε πλώρη, ακολουθώντας την παραλία, για τη Λάμψακο, που ήταν σύμμαχος των Αθηναίων· οι Αβυδηνοί κι οι άλλοι σύμμαχοι ακολουθούσαν από τη στεριά, μ' αρχηγό τον Θώρακα τον Λακεδαιμόνιο. 
Έκαναν επίθεση στην πόλη, την κατέλαβαν μ' έφοδο και καθώς ήταν πλούσια ― γεμάτη τροφές, κρασί κι άλλες προμήθειες οι στρατιώτες τη λεηλάτησαν· τους πολίτες ωστόσο τους άφησε ο Λύσανδρος όλους ελεύθερους.
Οι Αθηναίοι, που τους ακολουθούσαν από κοντά, αγκυροβόλησαν στην Ελαιούντα της Χερσονήσου μ' εκατόν ογδόντα πλοία. Την ώρα που έτρωγαν εκεί για μεσημέρι έμαθαν τα νέα για τη Λάμψακο· αμέσως ξεκίνησαν για τη Σηστό, όπου εφοδιάστηκαν με τροφές, κι από κει πήγαν στους Αιγός Ποταμούς, αντίκρυ στη Λάμψακο ― εκεί που ο Ελλήσποντος έχει πλάτος κάπου δεκαπέντε στάδια.Και εκεί έπαιρναν το δείπνο τους.

Πηγή: http://www.greek-language.gr/greekLang/ancient_greek/tools/corpora/anthology/content.html?t=391&m=1 

 Λύσανδρος
Ο Λύσανδρος ήταν Σπαρτιάτης πολιτικός και στρατηγός, ο οποίος έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη νίκη των Σπαρτιατών κατά των Αθηναίων στον Πελοποννησιακό πόλεμο το 404 π.Χ. Ήταν ικανότατος στρατηγός και ναύαρχος των Λακεδαιμονίων, υπέρμετρα όμως φιλόδοξος και χωρίς ηθικούς φραγμούς. Διεκπεραίωσε νικηφόρα τη ναυμαχία κοντά στο Νότιο Ακρωτήριον, όπως και τη ναυμαχία στους Αιγός Ποταμούς. Κατόπιν πολιόρκησε την Αθήνα, την υποχρέωσε σε παράδοση και κατέστρεψε τα Μακρά Τείχη το 404 π.Χ.Ήταν εκείνος που εγκατέστησε σπαρτιατική φρουρά στην Ακρόπολη της Αθήνας και το καθεστώς των Τριάκοντα Τυράννων. Απέτυχε στην προσπάθειά του κατά του Αγησιλάου Β' να γίνει βασιλιάς της Σπάρτης και σκοτώθηκε στη μάχη της Αλιάρτου το 395 π.Χ., κατά το Βοιωτικό Πόλεμο.

Πηγή:  http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CF%8D%CF%83%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%BF%CF%82


 Λάμψακος
Η πόλη χτίστηκε από Μιλήσιους με την βοήθεια Φωκαέων κατά τον 7ο αιώνα π.Χ. Το όνομά της το πήρε σύμφωνα με παραδόσεις της Φώκαιας από την τοπική ηρωίδα Λαμψάκη. Η πόλη έχασε την ανεξαρτησία της τον 6ο αιώνα π.Χ. από τους Λυδούς και στην συνέχεια από τους Πέρσες. Μετά την λήξη των Περσικών πολέμων η Λάμψακος πέρασε στον έλεγχο των Αθηναίων και εντάχτηκε στην Δηλιακή Συμμαχία, έχοντας την υποχρέωση να συνεισφέρει δώδεκα τάλαντα στο ταμείο γεγονός που μαρτυρά και την ευημερία της πόλης. Τα νομίσματα που έκοψε κατά τον 4ο αιώνα δείχνουν μία ακμάζουσα πόλη.
Η Λάμψακος εξασθένισε μετά από την επανάσταση που πραγματοποίησε το 411 π.Χ. κατά των Αθηναίων. Το 196 π.Χ. οι Ρωμαίοι υπερασπίστηκαν την πόλη απέναντι στον Αντίοχο τον Μέγα . Η Λάμψακος έγινε σύμμαχος της Ρώμης και συνέχισε να ευημερεί και κάτω από τον έλεγχο της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

Πηγή: http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%AC%CE%BC%CF%88%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%82

Άβυδος
Η Άβυδος είναι αρχαία πόλη της Τρωάδας της Μυσίας στη Μικρά Ασία, ευρισκόμενη στο σημείο Ναγαρά (Nagara Point, σημ. Μπογκάζ-χισάρ) στον Ελλήσποντο, την ανατολική ακτή της εισόδου του από Αιγαίο, στο σημείο όπου το πλάτος του είναι μόλις ένα μίλι.
Αρχικά ήταν πιθανόν Θρακική πόλη, αλλά αποικίστηκε από Μιλησίους. Οι Αβυδινοί οι αρχαίοι κάτοικοί της ήταν πεπεισμένοι ότι ιδρυτής της πόλης χώρας τους ήταν ο μυθικός ήρωας Άβυδος που όμως είναι ανύπαρκτος στην Ελληνική μυθολογία. Είναι όμως προφανές ότι η ονομασία προέρχεται από το στερητικό α και το ρήμα "βύζω" εξ ου και λεγόταν Άβυζος ή Άβυσσος. Το ρήμα βύζω = κάνω θόρυβο ή ανεμοζάλη (σκοτούρα). Συνεπώς η Άβυδος ήταν πόλη αθόρυβη, της ξεκούρασης, της ξεγνοιασιάς και της καλοπέρασης. Πολλά δε τα στοιχεία που μπορούν να εξαχθούν από την εξέταση του βίου των κατοίκων.
Κατ΄ αρχάς η μνήμη της πόλης στην Ιστορία που πρώτος την αναφέρει ο Όμηρος και στη συνέχεια ο Ηρόδοτος, Θουκυδίδης, Ξενοφών κλπ. οφείλεται στη γεωγραφική της θέση που ήταν το στενότερο σημείο διαπόρθμευσης από την Ασιατική ακτή προς την έναντι επίσης γνωστή πόλη Σηστό και αντίστροφα. Σημασία σπουδαία από τον Τρωικό πόλεμο.
Η πόλη μετά τους Μηδικούς πολέμους απετέλεσε μέλος της ομοσπονδίας της Δήλου. Αργότερα κατά τον Πελοποννησιακό πόλεμο τάχθηκε με τη Σπάρτη γενόμενη έτσι σπουδαίο ορμητήριο των Σπαρτιατών. Από τότε εκ της στρατηγικής σημασίας της, η Άβυδος αποτελεί σε ρόλο το Γιβραλτάρ του Αιγαίου. Προ του θαλάσσιου χώρου αυτής έγιναν στην αρχαιότητα δύο ναυμαχίες το 411 π.Χ. και το 410 π.Χ.. Στη πρώτη οι Αθηναίοι΄υπό τον Θρασύβουλο και τον Θράσυλο νίκησαν τους υπό τον Κλέαρχο Σπαρτιάτες, εις δε τη δεύτερη, οι εξελίξεις υπήρξαν δραματικότερες εκ της συμμετοχής των Περσών (Ναυμαχία της Αβύδου).
Κατά την Ελληνιστική περίοδο την πόλη πολιόρκησε ο Φίλιππος Ε' (γιος του Δημητρίου Β'). Η Άβυδος αντιστάθηκε έντονα γνωρίζοντας οι κάτοικοι τη τακτική που ακολουθούσε ο Φίλιππος Ε', που φόνευε τα τέκνα των αντιπάλων του και δήμευε τις περιουσίες τους. Έτσι εξηγείται ο λόγος που ο Φίλιππος ενώ πολιορκούσε ο ίδιος την πόλη παραχώρησε τριήμερη προθεσμία "ως χάρη" για την παράδοση της πόλης. Οι Αβυδινοί αντιστάθηκαν μέχρις εσχάτων και μετά την αυτοκτονία του άμαχου πληθυσμού η πόλη έρημη και κατεστραμμένη καταλήφθηκε (200 π.Χ.). Όμως η πόλη αναγεννήθηκε "εκ της τέφρας της" και αποτίναξε τελικά το ζυγό.
Κατά τη Ρωμαϊκή περίοδο οι Ρωμαίοι της αναγνώρισαν την "ελευθερία" (μεγάλη στρατιωτική βάση ελέγχου) και παρέμεινε έως και στα ύστερα Βυζαντινά χρόνια ο τελωνειακός σταθμός του Ελλησπόντου (ανήκε στο ανατολικό Θέμα), έως ότου ο ρόλος αυτός μεταφέρθηκε στα Δαρδανέλλια, μετά το κτίσιμο των "Παλαιών Τειχών" από το Σουλτάνο Μωάμεθ Β΄ (περί το 1456).

Πηγή: http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%B2%CF%85%CE%B4%CE%BF%CF%82_%CE%9C%CF%85%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%82


Ενέργειες και κινήσεις των Αθηναίων
  1. Λεηλατούσαν τη χώρα του βασιλιά έχοντας ως ορμητήριο τη Σάμο.
  2. Έπλεαν εναντίον της Χίου και της Εφέσου.
  3. Προετοιμάζονταν για ναυμαχία.
  4. Εξέλεξαν ως στρατηγούς, εκτός απο αυτούς που ήδη υπήρχαν, το Μένανδρο, τον Τυδέα και τον Κηφισόδοτο.
  5. Βγήκαν από το λιμάνι της Χίου στην ανοιχτή θάλασσα γιατί τα παράλια της Μ.Ασίας ήταν εχθρικά για αυτούς.
  6. Αγκυροβόλησαν στον Ελαιούντα της Χερρονήσου, πλέοντας από κοντά.
  7. Έμαθαν τα νέα για τη Λάμψακο και αμέσως ανοίχτηκαν για τη Σηστό.
  8. Αφού εφοδιάστηκαν με τρόφιμα, έπλευσαν αμέσως στους Αιγός ποταμούς, απέναντι από τη Λάμψακο και εκεί έπαιρναν το δείπνο τους.
Ενέργειες και κινήσεις του Λύσανδρου και των συμμάχων του.
  1. Ο Λύσανδρος απέπλευσε από τη Ρόδο για τον Ελλήσποντο με σκοπό να εμποδίσει τον απόπλου των Αθηναϊκών πλοίων και να υποτάξει τις πόλεις που είχαν αποστατήσει από αυτούς.
  2. Έπλεε παραλιακά από την  Άβυδο για τη Λάμψακο.
  3. Οι κάτοικοι της Αβύδου και οι άλλοι σύμμαχοι έφτασαν πεζοπορώντας και αρχηγός τους ήταν ο Θώραξ ο Λακεδαιμόνιος.
  4.  Οι Λακεδαιμόνιοι επιτέθηκαν στη Λάμψακο, την κυρίευσαν με έφοδο και τη λεηλάτησαν.
  5. Ο Λύσανδρος άφησε όλους τους πολίτες ελεύθερους.
 Για τη  μάχη στους Αιγός ποταμούς: http://asiaminor.ehw.gr/forms/fLemmaBodyExtended.aspx?lemmaID=5266 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΡΑΨΩΔΙΑ Ζ 369-529

Η ΑΝΝΑ ΤΟΥ ΚΛΗΔΟΝΑ

Ευριπίδη Ελένη-Β επεισόδιο, 4η σκηνή