ΔΙΕΘΝΗΣ ΗΜΕΡΑ ΑΝΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

 

Περί ανεκτικότητας...

Με τον ΑΝΔΡΕΑ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗ

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ Ημέρα Ανεκτικότητας σήμερα. Την καθιέρωσε ο ΟΗΕ το 1995 και τη γιορτάζει κάθε χρόνο στις 16 Νοεμβρίου, σε μια προσπάθεια να ευαισθητοποιήσει την παγκόσμια κοινότητα για την ανάγκη αποδοχής του διαφορετικού στις ανθρώπινες σχέσεις. Με μα έννοια σήμερα γιορτάζουν οι διαφορετικοί. Αυτό που λέγαμε παλιά: το δικαίωμα στη διαφορά!

Η ανεκτικότητά μας απέναντι στο ξένο, το άγνωστο, το διαφορετικό, το εναλλακτικό αποτελεί βασικό κριτήριο πολιτισμού και δημοκρατικότητας κάθε κοινωνίας, κάθε πολιτείας και ξεχωριστά του καθενός και της καθεμίας. Είναι δείκτης ευαισθησίας και κατανόησης του άλλου. Γιατί ο άλλος είμαι εγώ. Και εσύ.
ΟΙ ιδεολογίες, οι θρησκείες, οι εθνικισμοί, τα συμφέροντα προσπαθούσαν κάπου να μας κατατάξουν, να μας ομογενοποιήσουν, να μας μαντρώσουν, αλλά ο καθένας μας δεν παύει να 'ναι ξεχωριστός, ιδιαίτερος, μοναδικός. Είμαστε όλοι μεταξύ μας διαφορετικοί και ταυτόχρονα υποχρεωμένοι να ζούμε μαζί.
Η κουλτούρα της ανεκτικότητας είναι το πιο ισχυρό αντίδοτο στον πόλεμο, τη βία, τον θρησκευτικό φονταμενταλισμό, τον ρατσισμό, τις διακρίσεις, τον κοινωνικό αποκλεισμό. Εκφράζεται με την επιείκεια στην παραβατικότητα και τις εκρήξεις των νέων, με σεβασμό στα δικαιώματα όλων των μειοψηφιών. Κρίνεται και από τις συνθήκες διαβίωσης στα γκέτο, τις φυλακές και τα ψυχιατρεία. Εμφορείται από τις αξίες της επικοινωνίας και της συνεννόησης.
ΟΣΟ μεγαλώνω γίνομαι σε όλα πιο ανεκτικός. Ευτυχώς ή δυστυχώς, προσπαθώ να μπω στη θέση του άλλου, να τον κατανοήσω κι ας μην μπορώ να τον δικαιολογήσω. Για μερικά πράγματα γίνομαι έξαλλος. Θυμώνω, αγριεύομαι! Οχι όσο όταν ήμουν 20 χρονώ, αλλά κάποιες στιγμές, διατί να το κρύψωμεν άλλωστε, με το ζόρι αυτοσυγκρατούμαι για να μη χώσω άνθρωπο στο χώμα... Μετά λέω πάλι «δώσε τόπο» και ξαναμαλακώνω.
ΙΔΟΥ τι έχουν γράψει κατά καιρούς κάποιοι λίγο πιο σοφοί από εμέ για την ανεκτικότητα στο διαφορετικό που γιορτάζουμε σήμερα, αλλά και... για την ανεκτικότητά μας απέναντι σ' εκείνους που δεν μας επιτρέπουν να (τη) γιορτάζουμε: «Η ανδρεία μας δοκιμάζεται όταν είμαστε μειοψηφία, αλλά η ανεκτικότητα, όταν είμαστε πλειοψηφία», Ρ. Σόκμαν. «Η ανεκτικότητα είναι γενναιότητα, όχι η εκδίκηση», Σαίξπηρ. «Η ανεκτικότητα είναι ευγενέστερη από τη δύναμη και η υπομονή από την ομορφιά», Α. Πούσκιν. «Η επιείκεια και το πνεύμα της ανοχής είναι δύο ιδιότητες που συνδέουν τον άνθρωπο με τον Θεό» Γκάντι.
«ΠΡΕΠΕΙ να σεβόμαστε τις άλλες θρησκείες εξίσου όπως σεβόμαστε τη δική μας. Η μερική/εν μέρει ανεκτικότητα επομένως δεν είναι αρκετή», Μαχάτμα Γκάντι. «Το υψηλότερο αποτέλεσμα της εκπαίδευσης είναι η ανεκτικότητα», Ελεν Κέλερ. «Η ανοχή είναι το όπλο των πιο αδύναμων και των πιο δυνατών», Λ. Κούμορ. «Δεν υπάρχουν μεγάλοι πολιτισμοί που να μην ανέπτυξαν ανοχές και σ' αυτό ακριβώς οφείλουν το μεγαλείο τους», Αγνωστος. 


«ΑΝ επιθυμείς μια θέση στον ήλιο θα πρέπει να ανεχτείς και μερικές φουσκάλες», Α. Βαν Μπιούρεν. «Ανεκτικός είναι εκείνος που δεν έχει τόλμη να κατακρίνει», Μοπασάν. «Ανεκτικότητα: η άλλη ονομασία της αδιαφορίας», Μομ. «Ανοχή σημαίνει: να συγχωρείς τα λάθη σου. Μεγαλοφυΐα σημαίνει: να μην τα αντιλαμβάνεσαι», Αρθουρ Σοπενχάουερ. «Εκεί που τελειώνει η ανοχή, αρχίζει η αντοχή», Ντ. Ρούντι. «Η ανοχή συνίσταται από εννέα μέρη απάθειας και από ένα μέρος πουτανίστικης αγάπης», Αγνωστος. «Μη μου μιλάτε πολύ για την ανοχή. Εάν θυμάμαι καλά, γι' αυτήν παραχωρήθηκαν ειδικοί οίκοι», Μ. Αλντάνοφ. «Υπάρχει οπωσδήποτε ένα όριο για την ανεκτικότητα», Μπουρζέ. 

Πηγή:  http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=102294

«Κάποιοι προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τον φόβο προκειμένου να τροφοδοτήσουν το μίσος κατά των μειονοτήτων, των μεταναστών και των μειονεκτούντων ατόμων».

Η οικοδόμηση της ανεκτικότητας και της κατανόησης είναι θεμελιώδους σημασίας για τον εικοστό πρώτο αιώνα. Σε έναν όλο και περισσότερο παγκοσμιοποιημένο κόσμο – όπου οι κοινωνίες γίνονται πιο ποικιλόμορφες – η ανεκτικότητα είναι βασικής σημασίας για τη συνύπαρξή μας.

Ωστόσο, η ανεκτικότητα δοκιμάζεται. Μπροστά στην οικονομική και κοινωνική πίεση, κάποιοι προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τον φόβο και να αναδείξουν τις διαφορές προκειμένου να τροφοδοτήσουν το μίσος κατά των μειονοτήτων, των μεταναστών και των μειονεκτούντων ατόμων. Για να αντιμετωπιστεί η αύξηση της άγνοιας, του εξτρεμισμού και της πολιτικής ρητορείας που βασίζεται στο μίσος, η μετριοπαθής πλειοψηφία πρέπει να υψώσει τη φωνή της υπέρ των κοινών αξιών και κατά όλων των μορφών διακρίσεων.

Ο στόχος μας πρέπει να είναι κάτι περισσότερο από την ειρηνική συνύπαρξη. Η πραγματική ανεκτικότητα προϋποθέτει την ελεύθερη ροή ιδεών, την ποιοτική εκπαίδευση για όλους, τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καθώς και τον κοινό πολιτισμό για την αμοιβαία κατανόηση. Καθώς προάγουμε αυτές τις αξίες, αντλούμε δύναμη και καθοδήγηση από την Οικουμενική Διακήρυξη της UNESCO για την Πολιτιστική Πολυμορφία.

Η ανεκτικότητα είναι τόσο μια κατάσταση ειρήνης όσο και η κινητήρια δύναμη για τη δημιουργικότητα και την καινοτομία. Στον όλο και περισσότερο διασυνδεδεμένο κόσμο μας, η προώθηση της ανεκτικότητας αποτελεί τον τρόπο για να οικοδομήσουμε την αρμονία που χρειαζόμαστε, ώστε να αντιμετωπίσουμε τις επείγουσες προκλήσεις και να εξασφαλίσουμε ένα καλύτερο μέλλον.

Πηγή: http://www.unhcr.gr/nea/artikel/0ba13ded97676892d74007d15b65e7a0/minyma-toy-mpan-ki-m.html

«Αλήθεια - των αδυνάτων αδύνατο

ποτές δεν εκατάφερα να καταλάβω /

αυτά τα όντα που δεν βλέπουνε

το τερατώδες κοινό γνώρισμα τ’ ανθρώπου /

το εφήμερο της παράλογης ζωής του

κι ανακαλύπτουνε διαφορές

γιομάτοι μίσος διαφορές

σε χρώμα δέρματος /φυλή / θρησκεία»

 Στην κοιλάδα με τους Ροδώνες, Ν.Εγγονόπουλος