Το σχολείο στον χρόνο

Με τα ακόλουθα κείμενα και βίντεο θα ανοίξει η συζήτηση για το εκπαιδευτικό σύστημα.

Σχολείο χωρίς τάξεις: Το μέλλον της Παιδείας;

Η εταιρεία Vittra, η οποία λειτουργεί 30 σχολεία στη Σουηδία, απέσυρε εντελώς την παλιά λογική της σχολικής αίθουσας των τεσσάρων τοίχων με τα θρανία στη σειρά. Πριν από λίγο καιρό, εγκαινίασε το πρωτοποριακό σχολείο Telefonplan, στη Στοκχόλμη.

Βλέποντας τις φωτογραφίες, στάθηκε αδύνατο να μην μπω σε διαδικασία σύγκρισης με τα δικά μας σχολειά. Η Σουηδία, βέβαια, σε αντίθεση με εμάς, αγαπά την πειραματική εκπαίδευση και δεν φοβάται να τολμήσει ένα εγχείρημα που είναι ριζοσπαστικό, ακόμα και για τα σουηδικά πρότυπα.Φανταστείτε, λοιπόν, ένα δημοτικό σχολείο χωρίς τάξεις, αίθουσες διδασκαλίας, βαθμολογίες, όπου οι μαθητές μαθαίνουν μέσα σε ομάδες, που δεν σχηματίζονται απαραίτητα με βάση την ηλικία.



Την τάξη αντικαθιστά ένα περιβάλλον του οποίου ο σχεδιασμός έχει ως στόχο να ενθαρρύνει την «περιέργεια και τη δημιουργικότητα» των μαθητών. Διδακτικές προσεγγίσεις δημιουργούν διαφορετικούς τύπους μάθησης και διδασκαλίας.



Σε openspace χώρους, υπάρχουν σπιτάκια, τραπέζια πικ νικ (τα ονομάζουν «sitting islands»), όπου συγκεντρώνονται οι μαθητές με τους εκπαιδευτικούς. Αντί για αίθουσα μελέτης, έχει το «Club Lunch», με πάτωμα-σκακιέρα για την εργασία ή το φαγητό (ή και τα δύο). Ένα τεράστιο πλωτό παγόβουνο λειτουργεί ως αμφιθέατρο και κινηματογράφος. Διαθέτει αίθουσα χορού και εργαστήριο πολυμέσων.




Το σχολείο μοιάζει να μιμείται τη φιλοσοφία των γραφείων της Google λειτουργικά -καθώς τα παιδιά εργάζονται σε ομάδες, αλλά και ανεξάρτητα, με τους δικούς τους όρους, χρησιμοποιώντας φορητούς υπολογιστές-, αλλά και αισθητικά - μην υποτιμάτε, άλλωστε, την επιρροή που έχουν τα έπιπλα στη ζωή των μαθητών και όχι μόνο.



Και το ερώτημα που τίθεται: Όλα αυτά μπορούν πραγματικά να βοηθήσουν τα παιδιά να έχουν μια καλύτερη εκπαίδευση; Δεν μπορούμε να απαντήσουμε με σιγουριά. Το σίγουρο είναι, πάντως, πως η 11χρονη κόρη μου, που πάει τώρα στην έκτη Δημοτικού, θα λιποθυμούσε από τη χαρά της μπροστά σε ένα σχολείο σαν το Telefonplan.





Πρέπει να αναφερθεί ότι η φοίτηση στο σχολείο είναι δωρεάν, εφόσον το παιδί έχει προσωπικό αριθμό (κάτι σαν το δικό μας ΑΜΚΑ) και ένας από τους γονείς του είναι σουηδός φορολογούμενος. Ο κάθε μαθητής παίρνει δωρεάν το δικό του υπολογιστή.

Πηγή:  http://www.imommy.gr/news/article/1008/sxoleio-xwris-takseis--to-mellon-ths-paideias/

Η τελετουργία της παπαγαλίας

Μαρία Κατσουνάκη

Κάθε χρόνο, περίπου ίδια ημερομηνία, επαναλαμβάνονται τα συνήθη: φωτογραφίες υποψηφίων μπροστά στα αναρτημένα αποτελέσματα με τις βάσεις, πρόσωπα χαμογελαστά που πανηγυρίζουν ή άλλα που δεν συμμετέχουν στη γιορτή, ρεπορτάζ για τις δημοφιλέστερες σχολές, πού έφτασαν τα μόρια, πόσο αυξήθηκαν οι βάσεις εισαγωγής, πόσοι υποψήφιοι εισάγονται στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα κ.ο.κ. Οι σχετικές συζητήσεις εξαντλούνται γρήγορα, για να πάρει τη σκυτάλη το θρίλερ των εγγραφών και των μαθημάτων (θα εξελιχθούν όλα ομαλά ή θα αρχίσουν καταλήψεις και απεργίες;) με απόληξη το κορυφαίο ερώτημα: Πώς θα κυλήσει η χρονιά, θα διεξαχθούν κανονικά οι εξετάσεις, τι θα γίνει με τα εξάμηνα; Κάθε χρονιά έχει, φυσικά, και ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό· φέτος, για παράδειγμα, λόγω της επανόδου και μάλιστα «προσαυξημένων» των μετεγγραφών, εκτοξεύθηκαν και οι βάσεις στην περιφέρεια. Κάποιος, δηλαδή, που θα περνούσε με λιγότερες μονάδες στην Ιατρική της Αλεξανδρούπολης και θα βρισκόταν, εκμεταλλευόμενος τη «ρύθμιση», στην Ιατρική Αθηνών, κινδυνεύει να μη μπει πουθενά: η νεοελληνική κουτοπονηριά εξουδετερώνει την πελατειακή «ρύθμιση»... Ομως, πώς απαντάει κανείς στον φοιτητή που σκίστηκε για να πετύχει τη βάση εισαγωγής στην Αθήνα; Αλλη μία από την πίσω πόρτα απόφαση που βαφτίζεται κοινωνική πολιτική και δίνει ένα πρώτο καλό παράδειγμα στον 17χρονο για το περί δικαίου αίσθημα...

Με αυτά και με άλλα περνάει ο καιρός στην ελληνική επικράτεια και τα εκπαιδευτικά ζητήματα αναλώνονται μέσα σε διαδικασίες - τελετουργικά περισσότερο ή λιγότερο σοβαρά. Ενα οιονεί εκπαιδευτικό σύστημα. Σαν προσομοίωση συστήματος. Γιατί τα πραγματικά προβλήματα παραμένουν άλυτα. Ανάμεσα στα πιο κρίσιμα, ως δομικό, είναι η παπαγαλία που καθορίζει το εξεταστικό σύστημα, το οποίο στηρίζεται στη «δημοκρατία της μετριότητας»: στον εξισωτισμό προς τα κάτω. Η διαδικασία της παπαγαλίας χρωματίζει όλη τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και έχει τις ρίζες της στην πρωτοβάθμια. Οταν ο μαθητής περάσει (με τις ίδιες εξετάσεις) στην τριτοβάθμια, είναι πλέον ένα καλοκουρδισμένο όργανο αποστήθισης. Ποιος θα διαφωνούσε με τη διαπίστωση ότι η διδασκαλία στα Πανεπιστήμια είναι υποβαθμισμένη και οι φοιτητές διεκπεραιώνουν απλώς τις τυπικές υποχρεώσεις τους;

Τι σημαίνει, όμως, για μια χώρα η παραγωγή κομμένων κεφαλών; Ανύπαρκτος δημόσιος διάλογος, δογματισμός που αποστρέφεται την κριτική και τα επιχειρήματα, κραυγές και συνθήματα, λαϊκισμός, πανταχού παρόν, απελπιστική απουσία του «αντικειμενικού», αδυναμία αξιολόγησης, δημοσίου ελέγχου, ακρισία, μεροληψία, ...ο κατάλογος ατελείωτος. Οταν η εκπαίδευση ταυτίζεται με εξετάσεις, που προϋποθέτουν μόνον παπαγαλία, δεν πρέπει να επιχαίρουμε και τόσο για τον αριθμό των εισακτέων. Γιατί αυτή η τελετουργία, των κατ’ έτος εισαγωγικών, παραπέμπει μάλλον σε λιτανεία.

Πηγή:  http://www.kathimerini.gr/781565/opinion/epikairothta/politikh/h-teletoyrgia-ths-papagalias