Καλό μήνα!

 

Κωστής Παλαμάς, «Δεκέμβριος»…

Η μητερούλα στον κόρφο της κοιμίζει το ακριβό, το μόνο της παιδί
έξω με χιόνια Δεκέμβρης τριγυρίζει κι αυτή το σφίγγει και, σα να τραγουδεί
σιγομιλάει με γέλιο και τρεμούλα, η μητερούλα:
«Άγιε Νικόλα, που ξέγνοιστα χτενίζεις τ’ άσπρα σου γένια ψηλά στον ουρανό
και πέφτουν κάτου σωρός και μας χιονίζεις μην το κρυώσεις, λυπήσου τ’ ορφανό.
Λαμπάδα τρέχω σ’ εσέ ν’ ανάψω κιόλα, Άγιε Νικόλα!
Να ο Χριστός σου γεννιέται σε λιγάκι που αγαπάει, μικρό μου, τα παιδιά.
Ζεστό σου φέρνει καινούριο φουστανάκι και την ευχή του πιστή σου συνοδιά.
Κοιμήσου τώρα, και θάρθει στ’ όνειρό σου, να  ο Χριστός σου!
Κι αφού μας φύγει, δε μας ξεχνά, θ’ αφήσει/ στον Άη Βασίλη για σε παραγγελιά
χίλια παιχνίδια λαμπρά να σου χαρίσεικαι ζαχαράτα και χάδια και φιλιά.
Με τη χαρά του η χάρη του θα σμίγει κι αφού μας φύγει!
Τι θα μου μένει, αν γράφθη μαύρη μέρα για να το χάσω από την αγκαλιά;
Χωρίς παιδάκι τι είναι η μητέρα χωρίς πουλάκι τι θέλει κ’ η φωλιά;
Αν της πετάξει, ας πέσει χαλασμένη…Τι θα μου μένει!»”

(Κωστή Παλαμά, Άπαντα, τ. 1, εκδ. Γκοβόστης)

Πηγή: https://itzikas.wordpress.com/2011/11/30/%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CF%8C-%CE%B4%CE%B5%CE%BA%CE%AD%CE%BC%CE%B2%CF%81%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CF%8C-%CE%BC%CE%AE%CE%BD%CE%B1-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%BF%CE%AF%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%BF/