Το περιοδικό του σχολείου μας

Το περιοδικό του 3ου Γυμνασίου Καβάλας άνοιξε πέρυσι για πρώτη φορά ένα παράθυρο στον κόσμο και συνεχίζει και φέτος το ταξίδι του με κείμενα και εργασίες μαθητών της Γ Γυμνασίου.

Ένα μικρό δείγμα του τεύχους Νοεμβρίου-Δεκεμβρίου  από την Έλενα

Οι αντιφατικές όψεις της Ελλάδας.

Η Ελλάδα είναι μία χώρα με πολλές και διαφορετικές όψεις, συχνά αντιφατικές μεταξύ τους.  Εξαιτίας της γεωγραφικής θέσης της, του κλίματός της και του γεωμορφολογικού διαμελισμού της, πολλοί λαοί θέλησαν να την κατακτήσουν με το πέρασμα των αιώνων. Η Ελλάδα δέχτηκε ισχυρές επιδράσεις κατά τη διάρκεια των πολέμων εναντίον της. Για παράδειγμα έχει αφομοιώσει αρκετά από τα χαρακτηριστικά της Ανατολής και της Δύσης.

Η χώρα μας λοιπόν έχει ένα πλούσιο  και ενδιαφέρον  παρελθόν που αξίζει να μελετάται. Γι’ αυτό το λόγο όχι μόνο διδάσκεται στους μαθητές από τα πρώτα χρόνια της φοίτησής τους στο Δημοτικό, μέχρι την αποφοίτησή τους από το Λύκειο, αλλά αποτελεί βασικό μάθημα. Δυστυχώς όμως, ένα μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων είτε γνωρίζει ελάχιστα για την ιστορία, είτε αγνοεί τελείως τη σημασία της μελέτης της.

Ένα άλλο θέμα που αποτελεί αντίφαση είναι ο εκσυγχρονισμός της Ελλάδας. Οι παλαιότερες γενιές είναι οπαδοί της συντήρησής της, ενώ το υπόλοιπο τμήμα της χώρας θέλει την Ελλάδα εκσυγχρονισμένη ανάμεσα στα κράτη της Ενωμένης Ευρώπης και της Δύσης. Το γεγονός αυτό συνδέεται και με ένα άλλο πρόβλημα. Οι Έλληνες τα τελευταία χρόνια χαρακτηρίζονται από ξενομανία και μιμητισμό. Ενώ νιώθουν περήφανοι για το παρελθόν τους, πολλές φορές απαρνούνται τα δικά τους χαρακτηριστικά και πρότυπα  και καταλήγουν να μιμούνται ή να υιοθετούν ξενόφερτα χαρακτηριστικά, αφομοιώνοντας έτσι την ταυτότητά τους. Μεγάλη αντίφαση αποτελεί το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι μία πνευματική χώρα, με κουλτούρα στην οποία γεννήθηκαν, έζησαν και έδρασαν σημαντικά πρόσωπα, όπως φιλόσοφοι, αλλά πλέον  η ύπαρξη των ανεξέλεγκτων κλαμπ, έχει δυσφημίσει αρκετά το ήθος των Ελλήνων.

Επίσης, μερικά από τα παραδοσιακά γνωρίσματα των Ελλήνων είναι η φιλοξενία, η διάθεση για προσφορά και η κοινωνικότητα. Τις τελευταίες δεκαετίες όμως παρατηρούνται έντονα τα φαινόμενα της ξενοφοβίας και του ρατσισμού. Οι Έλληνες  πολλές φορές είτε αντιμετωπίζουν εχθρικά και εκμεταλλεύονται τους ξένους που εγκαθίστανται στη χώρα τους είτε τους αποφεύγουν γιατί τους θεωρούν κατώτερους.

Ένα άλλο σύνηθες φαινόμενο είναι η καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος είτε από πρόθεση, είτε από έλλειψη προσοχής ή υπευθυνότητας. Ενώ οι ίδιοι αισθάνονται περήφανοι για τις φυσικές ομορφιές του τόπου τους, προκαλούν καταστροφές με ανυπολόγιστες συνέπειες.

Τελευταία αλλά εξίσου σημαντική αντίφαση αποτελούν  τα χαρακτηριστικά των Ελλήνων. Οι Έλληνες είναι εύστροφοι, εφευρετικοί και δημιουργικοί, αλλά καταφεύγουν στην εύκολη ή στην πρόχειρη λύση, και χαρακτηρίζονται από έλλειψη οργάνωσης και μεθοδικότητας  και προτιμούν την προχειρότητα. Οι νεότερες γενιές τείνουν όλο και περισσότερο προς την φυγοπονία και υιοθετούν έναν υποβαθμιστικό τρόπο ζωής, καθώς δεν αξιοποιούν τις ικανότητές τους.

Λαμβάνοντας υπόψιν όσα προαναφέρθηκαν, η Ελλάδα έχει κλονιστεί τα τελευταία χρόνια εξαιτίας των αντιφάσεων  που επικρατούν. Για να μην χαθεί λοιπόν η αυθεντικότητα τη χώρα μας, πρέπει να αφυπνισθούν οι συνειδήσεις των νεότερων γενεών, που στο μέλλον θα πάρουν τις  σωστές αποφάσεις όχι μόνο για τη διατήρηση της φήμης της, αλλά και για τη βελτίωσή της.

Και μία γεύση του τεύχους που πρόκειται να δημοσιευτεί από την Εύη...

 

Ως Πότε;

Πάνε  μέρες  τώρα  που  έχω  φύγει  μακριά  από  την  χώρα  μου  με  πολλούς  άλλους   για  να ξεφύγουμε  από  του  πολέμου  την  αρρώστια. Βρίσκομαι σε ένα άγνωστο μέρος ,όλα άγνωστα γύρω μου ,οι άνθρωποι ,οι γλώσσα, όλα .Νιώθω  τόσο  μόνος  δίχως  μια  μητρική  αγκαλιά και μια  γλυκιά  κουβέντα  για  να  με  ηρεμήσει  από  τον  πόνο και  τον φόβο  που νιώθω .Δυστυχώς η μητέρα μου με το νεογέννητο  αδελφάκι  μου  πνίγηκαν  στα ανοιχτά της θάλασσας ,πολλοί  λίγοι  κατάφεραν  να σωθούν ,αυτοί  που ήταν  πιο  δυνατοί .Εγώ  λοιπόν βρίσκομαι  εδώ  στο  άγνωστο  μέρος  δίχως κάποιος  να  με  φροντίσει.

Πατέρα  δεν  είχα  ποτέ ,πέθανε  στον  πόλεμο  όσο  ακόμα  με  κρατούσε  στην  αγκαλιά  της  η μητέρα μου και  με  θήλαζε .Προχθές  έφτασαν   κι   άλλοι  συμπατριώτες  με  την  ιδία  έκφραση  απόγνωσης  και  φόβου . Νέα  από  την  χώρα  δεν  μας  έφεραν  καινούρια .Συνεχίζει  αυτός  ο  καταραμένος  πόλεμος ,συνεχίζει  να  καταστρέφονται  σπίτια ,να πεθαίνει  κόσμος  ,να  χάνει  και άλλους  ανθρώπους  η χώρα  που γεννήθηκα  και  μεγάλωσα .Ως πότε;

Μου λείπουν  όλα, το σπίτι ,τα  παιχνίδια  μου, η μητέρα μου, η αδελφή μου ,μακάρι  να ήμουν πιο  δυνατός  για να  το  αντέξω  αλλά  δυστυχώς  δεν μπορώ , δεν μπορώ να αντέξω ένα τεράστιο κενό μέσα μου, θέλω  να φωνάξω  και  να  κλάψω  αλλά  ποιος θα με ακούσει εμένα; Είμαι  ένα  μικρό  προσφυγόπουλο  δίχως  μάνα, σπίτι, υπάρχοντα .Κάτι  τέτοιες  στιγμές  η  μάνα  θα  μου  έλεγε  να  μην κλαίω  και  να  συνεχίσω  να  είμαι  δυνατός .Ως πότε;