Μου μαθαίνετε να χαμογελάω σας παρακαλώ;-Δημιουργική γραφή

Η άσκηση αλλαγής τέλους έχει πραγματικό νόημα, όταν οι μαθητές έχουν ολοκληρώσει την ανάγνωση ενός μυθιστορήματος. Αλλαγή τέλους λοιπόν στο μυθιστόρημα της Ε.Δικαίου από μαθητές του Α3.

Στις 2.30 σχολάνε οι δημόσιες υπηρεσίες στην Αθήνα. Έφυγε η Ιφιγένεια με όλες τις σκέψεις να γυρνάνε στο μυαλό της. Ο Κιούσης και αυτή, η ζωή της, ο εαυτός της, η μαμά, ο μπαμπάς, η οικογένεια, τα ξεχασμένα όνειρα μιας παλιάς Ιφιγένειας παρατημένα σε κάποιο σοκάκι στην Αμερική, ο θείος Σταύρος, η Βάσω και ο Νικήτας. Περπάτησε αρκετά, άφησε πίσω της πολλές στάσεις και μια οικογένεια να την περιμένει για φαγητό. Έφτασε έξω από την Αθήνα, στην επαρχία. Προχώρησε μέσα από τα χωράφια και τους κάμπους. Βρέθηκε σ’ έναν απότομο γκρεμό. Η επιλογή ήταν δική της. Τίποτα δεν τους χώριζε. Άνοιξε τα χέρια της και μαζί με τα χέρια της  κάποιος άνοιξε και το στόμα του, φωνάζοντας Ιφιγένεια

                                                                          Ή

Και σαν σύννεφο τον άρπαξε η γλυκιά χροιά της φωνής του, προσφέροντας της μια ακόμη τελευταία ευκαιρία να αναπνεύσει τον αέρα της ζωής.

Γ.Ξ.

Η Ιφιγένεια επέλεξε να πάει στο πανεπιστήμιο της Βοστόνης στην Αμερική και με τη στήριξη του θείου της έγινε αρχαιολόγος. Μετά από τρία χρόνια γύρισε στην Ελλάδα. Πήγε στο σπίτι να τ.ους βρει, να βρει την οικογένεια της: τον μπαμπά, τη θεία Νίνα, τον θείο Τίμο, τη Νερίνα και τον θείο Ιάκωβο. Πήγε να τους πει ότι έγινε αρχαιολόγος, ότι πραγματοποίησε το όνειρο της. Έφτασε έξω από το σπίτι της. Χτύπησε το κουδούνι. Κανείς δεν άνοιξε. Το ξαναχτύπησε. Τότε ακούστηκε μια φωνή: «Ποιος είναι;». Ήταν η μαμά. «Εγώ είμαι, μαμά», φώναξε. Η μαμά άνοιξε. Την αγκάλιασε. Μετά αγκάλιασε και τον μπαμπά. Τους είπε την απόφαση της και τους τα διηγήθηκε όλα, για την Αμερική, το πανεπιστήμιο. Το απόγευμα μαζεύτηκαν όλοι στο σπίτι. Ο θείος Τίμος, η θεία Νίνα, η Νερίνα, ο θείος Ιάκωβος ακόμη και ο Νικήτας με τη Βάσω και το μωρό που είχε μεγαλώσει αρκετά. Ήταν πολύ χαρούμενη. Ένα της έμεινε να κάνει, να βρει τον Κιούση. Την επόμενη ημέρα πήγε να τον βρει και τον βρήκε. Έτσι παντρεύτηκαν. Τελικά, η Ιφιγένεια έκανε το χρέος της θυσιάζοντας και στερώντας πολλά από τον εαυτό της, όμως πέτυχε τον στόχο της και στο τέλος ήταν ευτυχισμένη.

Γ.Κ.

Τι να του πει; Πώς θα τον αντιμετωπίσει; Ξαφνικά ο Κιούσης γύρισε και την κοίταξε. Η Ιφιγένεια τα έχασε. Τι να έκανε τώρα; Ο Κιούσης την πλησίασε.

-Ιφγένεια εσύ είσαι;

-Γεια σου Κιούση.

Δεν το πιστεύω. Πόσος καιρός πέρασε; Πες να πάμε για έναν καφέ, να τα πούμες

-Τώρα δεν μπορώ, έχω δουλειά.

-Τι θα έλεγες να πάμε μετά;

-Εεε, καλά.

-Κατά τις 3μ.μ. εδώ;

-Έγινε, τα λέμε.

Η Ιφιγένεια τώρα έτρεμε. Μα δεν είχε καιρό, έπρεπε να πάει στη δουλειά. Όταν τέλειωσε, έτρεξε να προλάβει να πάει στο σημείο. Στο δρόμο σκεφτόταν τι θα του πει. Αν τη ρωτούσε πώς τα πήγε στις εξετάσεις, αν τη ρωτούσε αν έγινε αρχαιολόγος. Μα το χειρότερο, αν τη ρωτούσε τι δουλειά κάνει…Τι θα απαντούσε;

Έφτασε ο Κιούσης, την περίμενε. Κάθισαν σε ένα καφέ και οι ερωτήσεις άρχισαν.

-Τι έκανες στη ζωή σου;

-Εεε, όταν φύγατε, ξαναέδωσα εξετάσεις.

-Αλήθεια, και πώς τα πήγες;

-Δυστυχώς δεν τα κατάφερα, αλλά…

-Και τώρα τι κάνεις;

Η Ιφιγένεια δε μίλησε. Μα είχε πάρει την απόφαση της. Θα του έλεγε την αλήθεια.

-Να εγώ…Είμαι υπάλληλος του υπουργείου.

-Και το όνειρο σου να γίνεις αρχαιολόγος;

-Το παράτησα. Δηλαδή ο θείος μου που είναι αρχαιολόγος που είπε να πάω αλλά…

-Τι αλλά; Γιατί δεν πήγες; Είσαι χαζή; Και γιατί δε λες στο θείο σου να πας τώρα; Μην παρατήσεις το όνειρο σου!

Η Ιφιγένεια θύμωσε. Γιατί να μπλέκονται όλοι στη ζωή της; Χωρίς να απαντήσει στη ερώτηση του, τον χαιρέτησε και έφυγε. Όταν γύρισε στο σπίτι της, πήγε στο δωμάτιο της και έκατσε να σκεφτεί. Ίσως ο Κιούσης είχε δίκαιο. Να πάω έστω και τώρα. Μα…Όχι δεν είναι αυτά για εμένα.

Η μέρα τελείωσε. Η Ιφιγένεια ξάπλωσε στο κρεβάτι της . Λίγο πριν κλείσει τα μάτια της, σκέφτηκε τα λόγια του Κιούση. Σκέφτηκε, σκέφτηκε και πήρε μια απόφαση. Θα ξαναπροσπαθήσω, είπε. Θα πω στον θείο Σταύρο να βρει μια θέση για μένα. Θα το κάνω. Την επόμενη μέρα η Ιφιγένεια φώναξε τους γονείς της και τους είπε ότι ήθελε να τους μιλήσει.

-Μαμά, μπαμπά πήρα μια απόφαση. Θέλω να ξαναπροσπαθήσω, θέλω να γίνω αρχαιολόγος και θα το κάνω. Θέλω, αν μπορείς μπαμπά να πεις στον θείο Σταύρο να σου βρει μια θέση.

-Τι λες Ιφιγένεια, πας καλά; Πού ξεφύτρωσε πάλι αυτή η ιστορία;

-Μαμά, δεν ακούω κουβέντα. Δεν αντέχω πια. Δεν μπορώ να σκέφτομαι εσάς. Εγώ θα πάω!

Η μαμά δεν μίλησε.

-«Εντάξει, θα μιλήσω στον θείο Σταύρο», είπε ο μπαμπάς.

Η Ιφιγένεια έφυγε από το τραπέζι και πήγε στη δουλειά. Η μέρα πέρασε. Η Ιφιγένεια δε μίλησε με τους γονείς της.

Οι μέρες περνούσαν ήσυχα. Η Ιφιγένεια δε  μιλούσε ιδιαίτερα με τους γονείς της και ειδικά με τη μητέρα της που είχε πεισμώσει. Μα η Ιφιγένεια δεν έκανε πίσω. Θα γινόταν αρχαιολόγος. Πού να φανταζόταν ότι η συνάντηση της με τον Κιούση θα την είχε βοηθήσει. Είχε καταλάβει ότι ο Κιούσης ήταν ένα από τα σημαντικότερα άτομα της ζωής της.

Μετά από μια εβδομάδα, ο μπαμπάς της την φώναξε και της είπε:

-Ιφιγένεια, αν είσαι σίγουρη, ο θείος σου θα χαιρόταν πολύ να είσαι μαζί του.

Δεν το πίστευε, θα γινόταν αρχαιολόγος. Μα δεν είχε χρόνο, έπρεπε να πάει στη προσωρινή πλέον δουλειά της. Καθώς πήγαινε, συνάντησε τον Κιούση.

-Γεια Ιφιγένεια.

-Γεια Κιούση. Σ’ ευχαριστώ πολύ. Χάρη σ΄εσένα θα γίνω αρχαιολόγος. Φεύγω στις 10 Μαρτίου.

-Χαίρομαι πολύ. Σου εύχομαι να πάνε όλα καλά.

Οι μήνες περνούσαν και έφτασε η 10^η Μαρτίου. Η Ιφιγένεια θα έφευγε για να πραγματοποιήσει το όνειρο της. Η μαμά ήταν στεναχωρημένη. Δεν της μίλησε πολύ. Της είπε μόνο να προσέχει. Ο μπαμπάς τη συνόδεψε μέχρι το αεροδρόμιο. Αποχαιρετιστήκανε και της ευχήθηκε καλή αρχή. Καθώς πήγαινε στο αεροπλάνο, συνάντησε τον Κιούση. Κρατούσε μια βαλίτσα. Η Ιφιγένεια τον πλησίασε.

-Θα πας ταξίδι;

-Άκου Ιφιγένεια, αν το θες και εσύ θέλω να περάσουμε μαζί την υπόλοιπη ζωή μας. Θέλω να σε συνοδέψω εγώ στην Αμερική. Από τότε που σε ξανασυνάντησα, σε σκέφτομαι συνέχεια.

-Κούση, αυτό είναι πολύ γλυκό. Φυσικά και θέλω.

-Έτσι, μπήκαν μαζί στο αεροπλάνο και πέταξαν για την καινούρια τους αρχή.

 Τα χρόνια πέρασαν και η Ιφιγένεια έγινε μια σπουδαία αρχαιολόγος. Αλλά δεν έγινε μόνο αρχαιολόγος. Έγινε και μια υπέροχη μητέρα. Μαζί με τον Κιούση δημιούργησαν μια ξεχωριστή οικογένεια. Η Ιφιγένεια είχε μάθει πλέον πως δεν είναι δύσκολο να πραγματοποιήσεις τους στόχους σου και να είσαι ευτυχισμένος, αρκεί να υποστηρίζεις τα δικά σου θέλω.

 Δ.Χ.